กลุ่มการเมืองสีเขียว

พวกเราซึ่งประกอบด้วยพลเมืองผู้กระตือรือร้น ในพื้นที่จังหวัดต่างๆทั่วประเทศ และเครือข่ายขับเคลื่อนการแก้ปัญหาเชิงประเด็นต่างๆ ได้ประชุมกัน ณ ห้องประชุมจิระ บุญมาก สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ ในวันที่ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๔ เพื่อจัดตั้งกลุ่มการเมืองสีเขียว และขอประกาศเจตนารมณ์ว่า

จากระบบการเมืองที่ล้มเหลว การเมืองที่กลุ่มธุรกิจเข้ามาแสวงหาผลประโยชน์ กอบโกยโกงกิน ทุจริตคอรับชั่น โดยการเอาเงินซื้ออำนาจผ่านการซื้อเสียงเลือกตั้ง ซื้อกลไกราชการผ่านระบบอุปถัมภ์ ซื้อสื่อผ่านการโฆษณา เมื่อได้อำนาจก็ใช้นโยบายประชานิยม ซื้อประชาชน ด้วยการลดแลกแจกแถม ทำให้ศักดิ์ศรีประชาชนถูกย่ำยีให้ด้อยค่า เสพติดการให้ ทั้งนี้เพราะรากเหง้าของปัญหาที่สั่งสมมายาวนาน คือปัญหาความเหลื่อมล้ำในสังคม ซึ่งเป็นต้นตอของปัญหาสำคัญอีกหลายเรื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือปัญหาความไม่เป็นธรรมในสังคม

ก็เพราะความไม่เป็นธรรมในสังคมที่ดำรงอยู่นี้ กลายเป็นเงื่อนไขให้นักการเมือง ใช้มอมเมาปลุกปั่นประชาชน ใช้ประชาชนเป็นเครื่องมือ เข้าสู่อำนาจ และสร้างความเกลียดชังให้เกิดขึ้นในสังคมไทยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และเหิมเกริมถึงขั้นจาบจ้วงล่วงละเมิดสถาบันสูงสุดอย่างเป็นขบวนการ

ข้างหน้าคือนโยบายประชานิยม มอมเมาประชาชน ข้างหลังคือการเข้ากอบโกยครอบครอง แหล่งทรัพยาทมกรธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นทรัพยากรพลังงาน ทรัพยากรชายฝั่ง ทรัพยากรดิน น้ำป่า ทรัพยากรสัญญาณคลื่นความถี่ กลายเป็นผลประโยชน์ที่มุ่งกอบโกยไม่รู้จบ

กลุ่มการเมืองสีเขียว กลไกเล็กๆทางการเมืองภาคพลเมือง ในกลไกใหญ่ของระบบการเมืองไทย ขอประกาศว่า

ในฐานะพลเมือง เราขอแสดงความเป็นเจ้าของ และมีส่วนร่วมในการปกครองบ้านเมือง เพื่อร่วมกันกับภาคส่วนอื่นๆในการรังสรรค์ให้บ้านเมืองของเรากลับมาเป็นบึกแผ่นร่วมกัน ทำให้ระบบการเมือง เป็นการเมืองสะอาด ลดอำนาจรัฐเพิ่มอำนาจประชาชน ปราศจากการทุจริตคอรับชั่น เป็นการเมืองที่ทำให้เกิดความเป็นธรรมในสังคม ขจัดความเหลื่อมล้ำ สร้างศักดิ์ศรีความเป็นพลเมืองแก่ประชาชน ให้ร่วมกันจัดการตนเอง อย่างมีศักดิ์ศรี ทั้งนี้เราจะดำเนินการดังนี้

๑.ต่อต้านขบวนการล้มล้างสถาบันเบื้องสูง ที่มีการดำเนินการอย่างเป็นกระบวนการ มีการใช้สื่อบิดเบือน มอมเมา ใช้นักวิชาการ นักการเมือง แสดงความคิดเห็นที่บิดเบือน ปลุกระดมจาบจ้วง ประสานการแก้กฏหมายเพื่อเปิดช่องทางพื้นที่ในการล้มล้างสถาบันสูงสุด

๒.ต่อต้านทุนสามานย์ และการทุจริตคอรับชั่นทุกรูปแบบ รวมทั้งการบริหารบ้านเมืองที่ไร้ธรรมาภิบาล โดยเฉพาะ การจัดทำโครงการขนาดใหญ่ที่ไปแย่งชิงและทำลายทรัพยากรธรรมชาติของชาติ ของท้องถิ่น ของชุมชน การทุจริตเชิงนโยบายต่างๆ ที่มีความสลับซับซ้อน เช่นเรื่องพลังงาน สัญญาณคลื่นความถี่ เป็นต้น

๓. คัดค้านการแก้ไขรัฐธรรมนูญ ที่เป็นการฟอกความผิด และนิรโทษกรรมต่อ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี และระบอบทักษิณ รวมทั้งการล้มล้างหรือแก้ไขรัฐธรรมนูญ ที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนส่วนใหญ่ และประเทศชาติ

๔.ผลักดันแนวทางปฏิรูปประเทศ ของคณะกรรมการ(คปร.) เพื่อแก้ปัญหาโครงสร้าง ทั้งระบบเพื่อสร้างความเป็นธรรม และขจัดความเลื่อมล้ำทางสังคม โดยการรณรงค์ สร้างกระแส พี่น้องประชาชนตื่นรู้ด้วยทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียง เข้าร่วมผลักดันเพื่อการปฏิรูปประเทศ นำปสู่การแก้ปัญหาที่รากเหง้าอย่างแท้จริง

๕. เราจะร่วมกับพี่น้องเครือข่ายในพื้นที่สร้างนวัตกรรม การจัดการตนเอง การพึ่งตนเอง การพึ่งพากันเอง เพื่อสร้างองค์ความรู้ในการปฏิรูปประเทศ ในทุกๆด้าน

เรามุ่งหวังว่าการประกาศเจตนารมณ์นี้จะจุดประกาย และท้าทายภาคส่วนต่างๆของสังคม ที่สิ้นหวัง กับสถาณการณ์บ้านเมือง ได้มีประกายแห่งความหวัง มีพลังที่จะร่วมกัน เป็นพลังเล็กๆ และสร้างพลังเล็กให้กลายเป็นพลังขับเคลื่อนเพื่อการเปลี่ยนแปลงสังคมไทยร่วมกัน



กลุ่มการเมืองสีเขียว

๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๔

ส่งข้อเสนอแนะหรือความคิดเห็นต่างๆมาได้ที่

ตู้ ปณ. 111 ปณศ.บางซื่อ กทม.10800(การเมืองสีเขียว)

มืิอสะอาด ชาติไม่ล่ม

ธรรมชาติให้ได้แค่พรสวรรค์ แต่พรแสวงเป็นหน้าที่ของมนุษย์ที่จะต้องสร้างขึ้นเอง

ธรรมชาติให้ได้แค่มโนวิญญาณ แต่มโนธรรมเป็นเรื่องที่มนุษย์จะต้องสร้างขึ้นเอง

ธรรมชาติให้ได้แค่สองมือ แต่การใช้สองมือสร้างประโยชน์สุขให้กับประเทศชาติ ก็เป็นเรื่องที่มนุษย์จะต้องสร้างขึ้นเอง เช่นกัน



ถ้ามือสะอาด ชาติจะไม่ล่ม



คนที่มือสะอาด คือคนที่ซื่อสัตย์สุจริต และรู้จักพอ

เพราะธรรมชาติของมนุษย์นั้นไม่รู้จักพอ

ไม่ชอบปรับขนาดของใจให้เท่ากับจำนวนเงิน แต่ชอบปรับจำนวนเงินให้เท่ากับขนาดของใจ

ความทุกข์ของมนุษย์จึงไม่ใช่การไม่ได้

ความยากของมนุษย์จึงไม่ใช่การไม่มี

แต่ความทุกข์ยากของมนุษย์ อยู่ที่การไม่พอต่างหาก

ประเทศชาติก็เปรียบเสมือนบ้าน

ข้าราชการก็เปรียบเสมือนหลังคา

ชาวประชาก็เปรียบเสมือนพื้นบ้าน

ถ้าหลังคาบ้านรั่ว พื้นบ้านย่อมตากแดดตากฝนจนตัวบ้านผุพังทลาย

ประชาชนไม่ได้เกิดมาเพื่อรองรับพายุฝนแห่งการทุจริตของใครบางคน

ไม่ได้เกิดมาเพื่อรองรับเปลวแดดการโกงกินของคนบางกลุ่ม

และไม่ได้เกิดมาเพื่อโต้ลมพายุแห่งความเห็นแก่ตัวของคนบางพรรค

การทุจริตคอรัปชั่นจึงเป็นมารดาแห่งความชั่วทั้งปวง

โดยมีความยากแค้นของประชาชน ความยากจนของประเทศชาติเป็นบุตรหลาน

โลภะทุจริตเป็นรากแก้ว ยืนต้นเติบโตเป็นการโกงกิน

มีกิ่งใบที่แหลมคมประดุจหอกและดาบคอยทิ่มแทง

ออกดอกเป็นกลิ่นคาวเลือด ให้ผลที่มีรสฝาดเฝื่อน และแสบเผ็ดแก่คนทั้งแผ่นดิน

ประเทศชาติจะอยู่รอดได้ ต้องอาศัยคนที่มีใจสัตย์ซื่อ มือสะอาด ปกป้องชาติไม่ให้ล่ม



เท้าที่ไม่มีบาดแผลย่อมกล้าลุยโคลน

คนที่ไม่มีความทุจริตในหัวใจ ย่อมกล้าต่อกรกับอิทธิพลความชั่วร้าย



มือที่สะอาดกล้ากำยาพิษฉันใด ใจที่สะอาดย่อมไม่หวั่นไหวต่ออามิสเครื่องล่อฉันนั้น



จะรอเทพที่ไหนให้ช่วยผล รอกุศลที่ไหนให้ช่วยสร้าง

มีแต่มือมีแต่ใจไม่จืดจาง ที่ต้องล้างที่ต้องรื้อลงมือทำ



มือต้องสะอาดชาติจึงไม่ล่ม

ด้วยการปฏิบัติตามโอวาสสามประการดังนี้



หนึ่ง มือนี้ต้องปล่อยวางความชั่ว

เพราะการทำความชั่วครั้งแรก ย่อมเปิดประตูให้ทำความชั่วครั้งที่สองครั้งที่สามตามมา เพียงเพื่อปกปิดความผิดนั้น ต้องทำความผิดอีกหลายครั้ง การ



ทุจริตโกงกินครั้งแรก ย่อมจูงมือความชั่วนานับประการตามมา



สอง มือนี้ต้องทำดี

ธรรมชาติให้สองมือไว้ไม่ใช่เพื่อกอบโกยผลประโยชน์ แต่ให้ไว้เพื่อสร้างประโยชน์สุขแก่ประเทศชาติ ดั่งพระบรมราโชวาสของพระบามสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ตอนหนึ่งว่า "คนเรานั้นต้องหมั่นทำความดีบ่อยๆ เพื่อให้จิตคุ้นชินกับความดี เพราะถ้าไม่ทำดีก็เท่ากับเปิดโอกาสให้ความชั่วเข้ามาแทรกแซงได้ง่าย"



สาม ใจดวงนี้ต้องเป็นแหล่งเพาะเลี้ยงต้นกล้าแห่งคุณธรรม ไม่ใช่เรือนเพาะชำต้นกล้าแห่งกิเลสตัณหา

สองมือนี้ต้องนำต้นกล้าแห่งคุณธรรมในจิตใจ มาเพาะปลูกลงบนผืนแผ่นดินไทย

ให้กิ่งใบแห่งคุณธรรมนั้นแผ่สาขา ก่อให้เกิดร่มเงาแห่งความผาสุขตลอดไป

ไม่มีมือที่พิการใด จะพิการไปกว่ามือที่ไม่ยอมสร้างประโยชน์ให้แก่แผ่นดิน

ไม่มีมือของอาชญากรใดจะน่ากลัว ไปกว่ามือที่สกปรกของคนที่โกงกินชาติบ้านเมือง

และไม่มีพระหัตถ์ของพระพรหมองค์ใด จะสร้างสรรค์ประเทศชาติให้งดงามได้เท่ากับมือสะอาด ชาติไม่ล่ม

เกิดมาแล้วต้องใช้ชีวิตให้สมค่าคำว่าคน โดยการใช้สองมือที่สะอาด สร้างชาติให้เจริญ

เมื่อตอนเราเกิด เราร้องไห้ในขณะที่คนอื่นยิ้มระรื่น

ตอนเราตาย เราต้องยิ้มระรื่นในขณะที่คนอื่นร้องไห้

ทำอย่างนี้ได้จึงจะเป็นผู้ที่มีมือสะอาดชาติไม่ล่ม อย่างแท้จริง



(แกะจากคำพูดการประกวดสุนกรพจน์นักเรียนระดับประเทศ นางสาวกษริน วงศ์กิตติชวลิต)

เส้นใต้บรรทัด (จิตกร บุษบา)

เส้นใต้บรรทัด (จิตกร บุษบา)

ใครปิด"คลายปม"? (เส้นใต้บรรทัด)





ข่าวลือเรื่องปิดรายการ "คลายปม" มีขึ้นตั้งแต่วันศุกร์ที่ผ่านมา

ผู้คนทั้งในโลกออนไลน์และในชีวิตจริงพูดถึงเรื่องนี้ กันกระหึ่ม ทำให้เฝ้ารอดูกันว่า เวลา 21.00-22.00 น. ของ คืนวันอาทิตย์ จะมีรายการ "คลายปม" ออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์แห่งประเทศไทย ช่อง 11 เหมือนเดิมหรือไม่ ในที่สุดก็เป็นที่ทราบกันดีแล้วว่าไม่มี

น่าคิดว่า ทำไมรายการวิเคราะห์ข่าว ความยาวเพียง 1 ชั่วโมง จึงกลายเป็นปัญหา ถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นเป้าทาง การเมืองอยู่บ่อยๆ ทั้งๆ ที่มีเรตติ้งสูงเป็นลำดับต้นๆ ของช่อง และจ่ายเงินค่าเช่าเวลาก่อนรายการจะออกอากาศเสียด้วยเรามาคลายปมกัน

1."คลายปม" คืออะไร?

คลายปมคือรายการโทรทัศน์รายการหนึ่ง ออกอากาศสัปดาห์ละครั้ง ครั้งละ 1 ชั่วโมง ทางช่อง 11 โดยมีผู้วิเคราะห์ หลัก คือ ดร.เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง กับผู้วิเคราะห์ร่วม ประกอบด้วย ดร.เสรี วงษ์มณฑา ทนายวันชัย สอนศิริ และผม ที่สับเปลี่ยนกันมาร่วมวิเคราะห์ประเด็นที่ถูกผูกเป็น "ปม" ขึ้นในแต่ละสัปดาห์ เพื่อคลายความสงสัย ความไม่รู้ ให้แก่ผู้ชมรายการ พูดง่ายๆ ว่า ในรอบสัปดาห์ บ้านเมืองมีปมปัญหาอะไรที่คนไทยควรรู้ รายการนี้ก็จะคลายให้ ทั้งปัญหาการเมือง ปัญหาการปฏิบัติที่ไม่เป็นไปตามรัฐธรรมนูญ ปัญหากฎหมายปัญหาการศึกษา ปัญหาสังคม ปัญหาคุณภาพชีวิต ฯลฯ

2.คลายปมเป็นปัญหาสำหรับใคร?

ข้อนี้ตอบยาก ดังที่บอกแล้วว่า เนื้อหาของคลายปมนั้น ครอบคลุมหลายด้าน โดยทุกด้านมุ่งให้ "ความจริง" แก่ประชาชน ด้วยเนื้อข่าว ด้วยภาพเหตุการณ์ ด้วยรายงานพิเศษ และด้วย แง่มุมการวิเคราะห์วิจารณ์ของผู้ดำเนินรายการตลอดจน จาก คอลัมนิสต์หนังสือพิมพ์บ้างในบางเวลา เพื่อให้เกิด "ปัญญาสาธารณะ" ฉะนั้น "คนที่กลัวความจริง" กระมังครับ ที่รู้สึกว่ารายการนี้เป็นภัยเป็นพิษ เพราะมันสะกิด "ปัญญา" ของคนให้ทำงาน ให้รู้ทัน ให้ตรวจสอบ ซึ่งคนที่ออกอาการมากหน่อย เห็นจะเป็นนักการเมือง และแกนนำการชุมนุมที่ผิดกฎหมาย เพราะเราชี้พฤติกรรม ชี้ข้อกฎหมาย และย้ำเตือนให้กระบวนการ ยุติธรรมทำงานให้เกิดผล

3.มุ่งเล่นงานทักษิณ ชินวัตร และ นปช. หรือ?

ต้องตอบว่า ไม่มีใครเล่นงานใครได้ ตราบเท่าที่บ้านเมืองมีกฎหมายคุ้มครอง เมื่อใดที่คุณทักษิณก็ดี แกนนำ นปช. ก็ดี คิดว่าตนเองถูกละเมิดด้วยความเท็จ ก็ต้องพึ่งพากฎหมาย ที่ให้ความคุ้มครองไว้ มิใช่ใช้กฎหมู่หรือใช้อำนาจทางการเมือง เข้าข่มขู่ กดดัน นี่คือหลักการ

จริงอยู่ คุณทักษิณถูกพูดถึงมาก เพราะคุณทักษิณ มีพฤติการณ์ที่ไม่เคารพกฎหมาย มีเรื่องทุจริตคดโกงต่อประเทศชาติ ที่ศาลตัดสิน หรือองค์กรอิสระตรวจสอบไว้อย่างชัดเจน มีเพียง ตัวเขาเท่านั้นมั้งครับ ที่ยังไม่ทราบว่าเขาคดโกงบ้านเมืองเรื่อง อะไรบ้าง เพราะเขาหนีไปอยู่ต่างประเทศ ไม่ยอมเข้าคุกตาม คำพิพากษาของศาล ไม่มาสู้คดีที่ค้างอยู่ในศาลอีกเป็นจำนวนมาก ประกอบกับข่าวในแต่ละสัปดาห์ ในหลายปีที่ผ่านมา ก็วนเวียน อยู่กับคุณทักษิณและพวกด้วย เขาจึงมีคุณูปการกับรายการมาก ตรงที่หยิบกฎหมายกี่ฉบับ หยิบคดีกี่คดี คุณทักษิณก็มีเรื่องพัวพันให้อธิบายได้อย่างลึกซึ้ง เช่นเดียวกับเหล่าคนเสื้อแดง ที่มาชุมนุมอย่างไม่สร้างสรรค์และถูกปลุกปั่นจนกลายเป็นม็อบ ผิดกฎหมาย เผาบ้านทำลายเมือง ก่อผลเสียหายในวงกว้าง นั่นไม่ใช่ปมที่ เราต้องคลายหรอกหรือ บ้านเมืองไม่ต้องการรายการโทรทัศน์ ที่จับจ้องปัญหา ชี้ปัญหา และตอบปัญหาให้ เป็นการเตือนภัยสาธารณะเสียก่อนหรอกหรือ

4.ตอนนี้ฝ่ายทักษิณกลับมามีอำนาจแล้ว จะถูกปิด รายการหรือไม่

ก็มีคนพูดกันเยอะ แต่เราเชื่อมั่นว่า นายกฯ ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ก็ดี รัฐมนตรี สุรวิทย์ คนสมบูรณ์ ก็ดี ต่างก็พูดจาฉะฉานว่าจะส่งเสริมเสรีภาพของสื่อ โดยเฉพาะท่านรัฐมนตรีท่านพูดชัด ว่าจะไม่มีการปิดรายการใดๆ ทั้งสิ้น เราก็ควรนับถือเชื่อถือ ในตัวท่าน เพราะโดยหลักแล้ว "คน" ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่พูด คงไม่พูดอย่าง แต่แอบทำอีกอย่างหรอกกระมัง ใครเป็นเช่นนั้น สังคมก็ให้นิยามไว้ตั้งแต่โบราณนานปีแล้วว่า เป็นพวกตระบัดสัตย์ หน้าเนื้อใจเสือ ปากว่าตาขยิบ ลิ้นสองแฉก ปลิ้นปล้อน ทุศีล เลว กระทั่งถึงคำหยาบๆ อย่างคำว่า "ตอแหล" โน่นเทียว

5.แล้วทำไม วันอาทิตย์ที่ผ่านมาจึงไม่มีรายการ?

ท่านผู้อำนวยการช่อง 11 นางสาวรัตนา ศักดิ์เจริญ ท่านกรุณาให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ ฉบับ วันอังคารที่ผ่านมาว่า "ขณะนี้ยังไม่มีการยกเลิกสัญญากับผู้ผลิตรายการคลายปม และเจาะข่าวร้อน ล้วงข่าวลึก หลังจากทั้งสอง รายการไม่ได้ออกอากาศในคืนวันอาทิตย์และวันจันทร์ที่ผ่านมา เนื่องจากช่อง 11 จำเป็นต้องใช้เวลาดังกล่าวออกอากาศรายการพิเศษของสถานี ซึ่งเป็นไปตามสัญญาที่ทำไว้กับผู้เช่าทุกราย ในวันจันทร์ที่ 22 ส.ค. สถานีต้องใช้เวลาออกอากาศเทปประกวดธิดาส้มโอ จ.ชัยนาท ในช่วงเวลาของรายการเจาะข่าวร้อน ล้วงข่าวลึก เนื่องจาก จังหวัดชัยนาท ได้ทำสัญญาขอเช่าเวลาล่วงหน้า ในวันอังคารที่ 23 แต่ในวันดังกล่าว ช่อง 11 มีภาระถ่ายทอดสดการแถลงนโยบาย ของรัฐบาล ต่อเนื่องไปถึงวันที่ 24 ส.ค. จึงจำเป็นต้องนำเทปประกวดธิดาส้มโอมาออกอากาศในวันจันทร์แทน"

เราก็ควรเชื่อท่าน หรือหาก สว.สมชาย แสวงการ และกรรมาธิการสิทธิมนุษยชน สิทธิเสรีภาพ และการคุ้มครอง ผู้บริโภค จะกรุณาตรวจสอบเพื่อ "คลายปม" ให้คนในสังคม ท่านก็ควรขอสัญญาไปดู หรือว่าถ้ามีอำนาจ ก็น่าลองเชิญ ผู้เกี่ยวข้องกับการทำสัญญาไปให้ข้อเท็จจริง ดูว่าสภาสตรีฯที่มีรายการมาแทรกรายการคลายปม กับจังหวัดชัยนาท ที่มีรายการ มาแทรกอีกรายการหนึ่ง ทำสัญญาจองกันล่วงหน้าจริงไหมเพราะรายการของสภาสตรีฯ มีตั้งแต่ 1 ส.ค. ที่ผ่านมา ทำไมทอดเวลารอการออกอากาศนานเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องของ การเทิดพระเกียรติพระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าพัชรกิติยาภา ส่วนธิดาส้มโอชัยนาท ก็ออกอากาศสดที่ช่อง 5 ไปบ้างแล้ว งบประมาณเหลือมาก จนอยากออกช่อง 11 อีกรอบ หรืองานเทศกาลส้มโอชัยนาท เริ่ม 15-24 สิงหาคม หากต้องการประชาสัมพันธ์งาน เขาควรจะเร่งรีบออกอากาศก่อนหน้านั้น เพื่อหวังผลให้คนไปเที่ยว แทนที่จะมาออกคืนวันที่ 22 ซึ่ง เหลืองานอีกแค่ 2 วัน ที่เป็นวันอังคารกับพุธด้วยนะ ไม่ใช่วันหยุด อย่างเลว มันก็ควรออกอากาศคืนวันศุกร์ ถูกไหมครับ

พอออกมาในสภาพนี้ มันก็ดูไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่ อย่างนี้ก็น่าตรวจสอบ ว่าสัญญามีจริงไหม จ่ายเงินกันอย่างไร เมื่อไหร่ โดยใคร ทำสัญญาตั้งแต่วันไหน หรือเป็นเรื่องโมเม

6.การแทรกรายการพิเศษ เป็นลูกเล่นทางการเมือง หรือเปล่า?

ตอบไม่ได้ คงต้องรอให้มีการตรวจสอบ ซึ่งก็ไม่แน่ว่าจะมี และ โดยส่วนตัว คิดว่าคงไม่ใช่ลูกเล่นอะไร ยกเว้นว่าจะเกิด "รายการพิเศษ" ในช่วงเวลาของรายการ "คลายปม" กับ "เจาะข่าวร้อน ล้วงข่าวลึก" ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกว่าจะหมดสัญญาที่ทำไว้กับช่อง 11 ในเดือนกันยายน อย่างนั้นละก็ ถือว่า "จงใจ" อย่างน่าเกลียด ครั้งสองครั้ง คงไม่เป็นอะไรมั้งครับ ถือว่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้

แต่ผมอยากตั้งข้อสังเกตแกมขอร้องนิดเดียวว่า ถ้าจะมี ลูกเล่นกันจริงๆ ก็กรุณาอย่านำรายการที่เทิดทูนสถาบัน พระมหากษัตริย์มาออกแทนอย่างกะทันหันเลย อย่าดึงสถาบัน ที่คนไทยรักและเทิดทูนลงมาบดบัง "ความไม่สุจริตใจ" ของตนเอง หมายจะยุติการถูกวิพากษ์วิจารณ์เลย ผมคิดว่ายิ่งทำอย่างนั้น ปวงชนชาวไทยยิ่งถือสา เพราะเป็นการกระทำที่ไม่บังควรอย่างยิ่ง

ปกติรายการเทิดพระเกียรติ หรือรายการที่เกี่ยวกับสถาบัน จะมีกำหนดแน่ชัด และรวดเร็ว ไม่รอเวลา แต่ครั้งนี้ คนสงสัย ว่า รายการที่นำมาออกอากาศ เป็นกิจกรรมส่วนหนึ่งเนื่องใน วันสตรีสากลของสภาสตรีฯ ซึ่งวันสตรีสากล มีตั้งแต่วันที่ 1 สิงหาคม ที่ผ่านมา ทำไมประวิงเวลาตั้ง 20 วัน แทนที่จะขมีขมันเผยแพร่พระเกียรติคุณในพระองค์ เพื่อให้ปวงชนชาวไทยได้ชื่นชม พระบารมีกันอย่างถ้วนหน้าและทันท่วงทีไม่ต้องรีรอ ซึ่งถ้าแจ้งกันล่วงหน้าแต่เนิ่นๆ เราเองก็จะได้ช่วยประชาสัมพันธ์ด้วยความปลาบปลื้มด้วย เพราะเป็นรายการพิเศษที่ดีมากๆ ที่คนไทย ควรได้ชม จึงมีบ้างบางคน ที่มีคำถามถึงความสุจริตใจของ คนที่เกี่ยวข้องว่า ทำไมเพิ่งนำมาออกอากาศ ทำไมต้องเป็น คืนวันอาทิตย์ ทำไมต้องเป็นเวลาสามทุ่มถึงสี่ทุ่มเป๊ะ เพราะเขาเหล่านั้น ไม่อยากให้ใครแอบอ้างดึงสถาบันลงมาเพื่อประโยชน์ของตัว คนไทยเทิดทูนสถาบันเกินกว่าจะยอม ไม่ให้พระองค์ท่านต้องทรงระคายเคืองเบื้องพระยุคลบาท

7."คลายปม" เป็นรายการไม่ส่งเสริมความปรองดองหรือ?

ก็ต้องมาทำความเข้าใจกัน ว่า "ปรองดอง" นั้น หมายความ ว่าอย่างไร ผมคิดว่าปรองดองไม่ได้แปลว่า "ทำเป็นลืมๆ กันไป มีความจริงอะไรที่ทำให้บ้านเมืองเสียหายก็อย่าไปพูด ให้คน ที่เกี่ยวข้องเขาต้องแสลงใจ หรือสังคมส่วนใหญ่ได้รับรู้เลย" อุปมาเหมือนมีโจรขึ้นปล้นบ้านเรา เราเห็นหน้า เรามีภาพ เรามี หลักฐาน มีพยาน จะมาบอกว่า อย่าทะเลาะกันเลย มันวุ่นวาย น่าเบื่อ ปรองดองกันเถอะ ลืมๆ กันไป แล้วบ้านเมืองที่ฉิบหาย เสียหาย ก็ไม่มีใครต้องรับผิดชอบ ต้องชดใช้กระนั้นหรือครับ ขื่อแปทางกฎหมายมิกลายเป็นกระดาษเปื้อนหมึกไปหรอกหรือ อย่าเบื่อหน่ายกระบวนการตรวจสอบเอาผิดคนผิดคนชั่วเลยครับ หากอยากให้ผู้คนในบ้านเมือง โดยเฉพาะผู้มีอำนาจซื่อสัตย์ เคารพกฎหมาย และตั้งอกตั้งใจทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ก็ต้อง ช่วยกันส่งเสริมสื่อที่ทำหน้าที่ตรวจสอบและโพนทะนา เช่นเดียวกับองค์กรอิสระต่างๆ เราก็ต้องสนับสนุน ให้กำลังใจเขาทำงาน มีกำลังแรงใจที่จะต้านทานอำนาจถ่อย ไม่ใช่ไปช่วยคนถ่อยหรืออาชญากรเขี่ยทรายกลบ เหมือนแมวซ่อนอึ

8.คลายปมกับเจาะข่าวร้อนฯ จะออกอากาศได้อีกไหม

ไม่ทราบครับ เราไม่ใช่ผู้มีอำนาจ เรามีแต่หน้าที่ คือ เป็นหมาเฝ้าบ้าน ตามชื่อ watch dog ซึ่งเป็นผู้ผลิตรายการคลายปม ผมเองเป็นแค่คนที่เขาเชิญมาร่วมทำรายการด้วยปณิธานที่ตรงกัน คือทำความจริงให้กระจ่าง สร้างปัญญาให้สังคมเรามุ่งมั่นจะทำหน้าที่นั้น ผมเชื่อว่าผู้ผลิตรายการเจาะข่าวร้อนฯ ก็เหมือนกัน เขามุ่งมั่นติดตามตรวจสอบ "ขบวนการล้มเจ้า" อย่างเอาจริงเอาจังมาโดยตลอด เขาก็อยากให้คนไทยได้รู้และช่วยกันปกป้องสถาบันที่เราเคารพรักมากกว่าต้องเสียเวลาให้แก่ธิดาส้ม ธิดาหอย ธิดาปู ที่ไหนมั้งครับ

ผมคิดว่าถึงเวลาแล้ว ที่นายกรัฐมนตรีกับรัฐมนตรีสุรวิทย์ จะต้องพูดให้ชัด และรับประกันอย่าง "คนมีเกียรติ" ว่า สื่อในประเทศไทยจะไม่ถูกคุกคาม และต้องทำตามนั้นทั้งต่อหน้าและ ลับหลัง สว.และองค์กรตรวจสอบต้องตรวจจริงตรวจจัง และต้องคุ้มครองข้าราชการกรมประชาสัมพันธ์ ซึ่งผมยืนยันว่ามีข้าราชการ ที่ดีอยู่มาก อย่าให้เขาต้องเป็นหนังหน้าไฟ เป็นจำเลย สังคมแทน ฯพณฯ ทั้งหลายอีกต่อไป

ขณะนี้รายการ "คลายปม" กับ "เจาะข่าวร้อนฯ" ยังไม่ ถูกปิด เพียงแต่มีคลื่นแทรก

ถ้าหากสังคม ผู้ชม ปวงชนชาวไทย กล้าลุกฮือขึ้นมาตั้งคำถามและร่วมกันตรวจสอบกันอย่างแข็งขันต่อไป "ผู้มีอำนาจ" ที่หมายตาวิธีเลวๆ ในการจะปิดกั้นสองรายการนี้เอาไว้ เขาคง กลัวและอายบ้างล่ะน่ะ

หน้าคงไม่หนา จริยธรรมคงไม่บกพร่อง จนต้องบันทึกไว้ เป็นประวัติศาสตร์หรอกนะครับ


จิตกร บุษบา

ประโยชน์ ผัก 36 ชนิด + พิเศษ อีก 1

1 สะเดา ( Neem tree) มีเบต้าแคโรทีนสูง

บำรุงสายตา เสริมระบบภูมิคุ้มกัน ทำให้นอนหลับ



2 ผักกาดขาว ( Chinese white cabbage) ช่วยระบบย่อยอาหาร

ขับปัสสาวะ แก้ไอ มีโฟเลทสูงบำรุงคุณแม่ตั้งครรภ์



3 ต้นหอม ( Shallot) มีน้ำมันหอมระเหย

บรรเทาอาการหวัด มีสารฟลาโวนอยด์ต้านมะเร็ง



4 แครอท ( Carrot) เบต้าแคโรทีนป้องกันโรคมะเร็ง

มีแคลเซียม แพคเตท ลดระดับคลอเลสเตอรอลได้



5 หอมหัวใหญ่ ( Onion) มีสารฟลาโวนอยด์

ช่วยลดอาการของโรคหัวใจ ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด



6 คะน้า ( Chinese kale) มีแคลเซียมและสารต้านอนุมูลอิสระสูง

ป้องกันโรคกระดูกพรุน และมะเร็ง



7 พริก ( Chilli) มีแคปไซซินกระตุ้นการขยายตัวของหลอดเลือด

ช่วยให้เจริญอาหาร ขับเหงื่อ



8 กระเจี๊ยบ เขียว ( Okra) ลดความดันโลหิต

บำรุงสมอง ลดอาการกระเพาะหรือลำไส้อักเสบ



9 ผักกระเฉด( Water mimosa) ดับพิษไข้

กากใยช่วยระบบขับของเสีย เพิ่มการเผาผลาญสารอาหาร



10 ตำลึง ( Ivy gourd) มีวิตามินเอสูง

ดีต่อดวงตา เส้นใยจับไนเตรต ลดความเสี่ยงในการเกิดโรคมะเร็งในกระเพาะอาหาร



11 มะระ ( Chinese bitter cucumber) มีแคลเซียม

ฟอสฟอรัส เป็นยาระบายอ่อน ๆ น้ำคั้นลดระดับน้ำตาลในเลือด



12 ผักบุ้ง ( Water spinach) บรรเทาอาการร้อนใน

มีวิตามินเอบำรุงสายตา ธาตุเหล็กบำรุงเลือด



13 ขึ้นฉ่าย ( Celery) มีกลิ่นหอม

ช่วยเจริญอาหาร มีวิตาเอ บี และซี บำรุงสมอง

ป้องกันโรคหัวใจขาดเลือด



14 เห็ด ( Mushroom) แคลอรีน้อย

ไขมันต่ำ มีวิตามินดีสูง ช่วยในการดูดซึมแคลเซียม

เสริมกระดูกและฟัน



15 บัวบก ( Indian pennywort) มีวิตามินบีสูง

ช่วยให้ร่างกายผ่อนคลาย บำรุงสมองและความจำบำรุงผิวพรรณ

ลดอาการอักเสบ



16 สะระแหน่ ( Kitchen mint) กลิ่นหอมเย็นของใบให้ความสดชื่น

ทำให้ความคิดแจ่มใส แก้ปวดหัว



17 ชะพลู ( Cha-plu) รสชาติเผ็ดเล็กน้อย

แก้จุกเสียด ขับเสมหะ มีแคลเซียมสูง



18 ชะอม ( Cha-om) ช่วยลดความร้อนในร่างกาย

ขับลมในลำไส้ มีเส้นใยคอยจับ อนุมูลอิสระ



19 หัวปลี ( Banana flower) รสฝาด

แก้ร้อนใน กระหายน้ำ และบำรุงน้ำนม มีกากใย

โปรตีน และวิตามินซีสูง



20 กระเทียม ( Garlic) ลดไขมันในเลือด

ป้องกันหัวใจขาดเลือด ใบกระเทียมมีโฟเลท

เหล็กวิตามินซีสูง



21 โหระพา ( Sweet basil) น้ำมันหอมระเหยทำให้โล่งจมูก

ช่วยระบายลม มีเบต้าแคโรทีนแคลเซียม



22 ขิง ( Ginger) บรรเทาอาการหวัดเย็น

ลดอาการคัดจมูก รสเผ็ดร้อน แก้อาการท้องอืดท้องเฟ้อ





23 ข่า ( Galangal) น้ำมันหอมระเหย

ช่วยระบบย่อยอาหารขับลม มีฤทธิ์ฆ่าเชื้อแบคทีเรีย

และเชื้อรา



24 กระชาย ( Wild ginger) บรรเทาอาการท้องอืดท้องเฟ้อ

บำรุงธาตุ มีวิตามินเอและแคลเซียม



25 ถั่วพู ( Winged bean) ให้คุณค่าทางอาหารสูง

มีโปรตีน แคลเซียม ฟอสฟอรัส และสาร ช่วยย่อยกรดไขมันอิ่มตัว



26 ดอกขจร ( Cowslip creeper) กระตุ้นให้รู้รสอาหาร

ให้พลังงานสูง ประกอบด้วยคาร์โบไฮเดรต

โปรตีน ไขมัน



27 ถั่วฝักยาว ( Long bean) มีเส้นใย

ช่วยลดคอเลสเตอรอล มีวิตามินซี ช่วยให้ร่างกายดูดซึมธาตุเหล็ก

บำรุงเลือด



28 มะเขือเทศ ( Tomato) มีวิตามินเอสูง

วิตามินซี รสเปรี้ยว ช่วยกระตุ้นน้ำย่อย

และแก้อาการคอแห้ง



29 กะหล่ำปลี ( White cabbage) มีกลูโคซิโนเลท

เมื่อแตกตัวจะเป็นสารต้านมะเร็ง และมีวิตามินซีสูง



30 มะเขือพวง ( Plate brush eggplant) ช่วยให้เจริญอาหารและช่วยลดความดันเลือด

มีแคลเซียม และฟอสฟอรัส



31 ผักชี ( Chinese paraley) ขับลม

บำรุงธาตุ ช่วยย่อยอาหาร มีน้ำมันหอมระเหย

แก้หวัด มีวิตามินเอและซีสูง



32 กุยช่าย ( Flowering chives) มีกากใยช่วยระบายของเสีย

มีธาตุเหล็กช่วยในการสร้างเม็ดเลือดแดง



33 ผักกาดหัว ( Chinese radish) แก้ไอ

ขับเสมหะ เพิ่มภูมิต้านทางโรค มีสารช่วยให้กระเพาะอาหารและลำไส้บีบตัวได้ดี



34 กะเพรา ( Holy basil) แก้อาการจุกเสียดแน่นท้อง

มีเบต้าแคโรทีนสูง ป้องกันโรคมะเร็ง และโรคหัวใจขาดเลือดได้



35 แมงลัก ( Hairy basil) ช่วยย่อยอาหาร

ป้องกันเลือดออกตามไรฟัน ขับลม ขับเหงื่อ



36 ดอกแค ( Sesbania) กินแก้ไขช่วงที่อากาศเปลี่ยนแปลง

เป็นยาระบายอ่อน ๆ มีวิตามินเอสูงบำรุงสายตา



พิเศษ

37 หญ้าอ่อน กินเพิ่มความคึกคัก ให้กระชุ่มกระช่วย

กระตุ้นหัวใจสูบฉีดเลือด ทำให้เลือดหมุนเวียนและนำอาหารไปเลี้ยงอวัยวะส่วนต่างๆได้ดี (โดยเฉพาะวัวแก่ ควรระวังหัวใจจะวายเอา)



จาก forward mail

Political

การเมืองไทยยุคทักษิณตั้งแต่ปี 2544 ได้สร้างปรากฏการณ์ความเคลื่อนไหวในทิศทางใหม่อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์การเมืองไทย ศักยภาพของนายกรัฐมนตรีคนที่ 23 ได้ใช้แนวทางบริหารการเมืองภายใต้ฐานคิด "ธุรกิจ+การเมือง" เป็นจุดตั้งในการบริหารจัดการพรรคการเมืองชื่อไทยรักไทย (ก่อตั้งเมื่อ 2541) นำพาพรรคชนะการเลือกตั้งและจัดการควบรวมพรรคเล็กพรรคน้อยเข้าอยู่ใต้ปีกไทยรักไทย และขึ้นบริหารประเทศในแนวทางที่ใฝ่ฝัน
การขับเคลื่อนการเมืองของประเทศออกจากความอ่อนล้า เซื่องซึม ทางเศรษฐกิจ และพลิกอำนาจของราชการที่ล้อมครอบและใช้อำนาจการเมืองตลอดมา ให้มีการจัดปรับตำแหน่งแห่งที่ทางการบริหารให้ไปตามแบบการเมืองตะวันตกในแนวทางประชาธิปไตย และใช้นโยบายประชานิยมจัดจ้านขับเคลื่อนเศรษฐกิจและสังคมยุคนั้นอย่างเต็มที่ การเมืองไทยช่วงปี 2544-2549 จึงถูกเปลี่ยนผ่าน/ขับเคลื่อนออกจากสภาวะเดิม/บริบทเดิม ด้วยระบอบทักษิณอย่างเข้มข้นต่อเนื่อง
ความเคลื่อนไหวที่โดดเด่นของระบอบทักษิณคือ การขับเคลื่อนสังคมการเมืองที่พยายามผนวกเอา "ผลประโยชน์กลุ่ม" "ความใฝ่ฝันทางการเมือง" และ "ประโยชน์สุขของสังคม" คลุกเคล้าผสมผสานให้กลายเป็นเรื่องเดียวกัน เพื่อเปิดพื้นที่การกระทำตามอำเภอใจ และการแสวงประโยชน์ให้เนียนกลืนไปกับความต้องการของสังคม และการครองอำนาจทางการเมืองอย่างมีนัยสำคัญ นี่คือจุดดับที่แฝงฝังอยู่ในธรรมชาติความโดดเด่นที่เกิดขึ้น ไม่ว่ากลุ่มผู้เข้าร่วมขับเคลื่อนระบอบทักษิณและผู้เสพสมาทานระบอบนี้จะตั้งใจกระทำหรือเข้าร่วมด้วยความบริสุทธิ์ใจก็ตาม!
ปรากฏการณ์ความสดใหม่ของ "การเมืองที่กินได้" ที่เป็นผลิตผลของระบอบทักษิณ แม้จะสร้างความรู้สึกโดนใจ สร้างศรัทธาจากผู้คน โดยเฉพาะชาวบ้านที่เคยถูกกีดกัน ปิดกั้น จากการเมืองให้อยู่นอกพื้นที่ความข้องเกี่ยวกับอำนาจ จนทำให้ปรากฏการณ์สยบยอมทักษิณแพร่กระจายฝังรากความรัก ความศรัทธาจนสั่นคลอนพรรคการเมืองอื่น กลุ่มความเคลื่อนไหวต่างๆ รวมทั้งสถาบันทางสังคมที่สำคัญ แต่เมื่อวิเคราะห์ลึกลงไปแล้ว ผู้คนกลับพบว่าปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นมีเงื่อนงำให้เห็นว่า การจัดการพื้นที่ในระบอบประชาธิปไตยของอำนาจการเมืองระบอบทักษิณนั้นให้น้ำหนักเรื่อง "ผลประโยชน์กลุ่ม" กับ "ความใฝ่ฝันทางการเมือง" มากกว่า "ประโยชน์สุขของสังคม" ความเคลื่อนไหวต่อต้านอำนาจและการอำพรางผลประโยชน์ของระบอบนี้จึงปะทุอย่างเปิดเผยรุนแรงเมื่อช่วงปี 2549 จนนำไปสู่ความชะงักงัน ถดถอย ของระบอบประชาธิปไตย และเกิดความแตกแยกในสังคม รวมทั้งเปิดโอกาสให้การเมืองขั้วตรงข้ามโผล่ขึ้นมาหายใจในระยะสั้นๆ
มาถึงการเมืองวันนี้ ฯพณฯ น้องสาวอย่างคุณยิ่งลักษณ์จึงมีโอกาสมาทานผลพวงที่ ฯพณฯ พี่ชายอย่างคุณทักษิณได้สร้างทำไว้ โดยมีแนวโน้มว่าการบริหารบ้านเมืองแบบเดิมในยุคทักษิณนั้นจะถูกรื้อฟื้นขึ้นมาใช้อย่างครบสูตร เพียงแต่เปลี่ยนคนทำคนละกลุ่มและมีท่าทีไม่แข็งกร้าวแบบเดิม รวมทั้งมีการเปิดพื้นที่การเมืองเล็กๆ ให้พวก ใบเฟิร์น หินรองทอง มีพื้นที่ยืนหงิมเงียบอยู่ข้างๆ ด้วย โดยหวังว่าแรงกดดันเสียดทางทางการเมืองจะเบาลงไปมาก รวมทั้งมีกลุ่มก๊วนนอกสภาฯ คอยฮึ่มฮั่มข่มขู่สังคมอยู่อีกชั้นนึงด้วย!
แต่อย่างไรก็ดีต้องไม่ลืมว่า ความเคลื่อนไหวและกติกาการเมืองในระบอบประชาธิปไตยนั้น แม้เสียงส่วนใหญ่ในการเลือกตั้งจะเป็นเสียงชี้ขาดให้พรรคการเมืองเสียงข้างมากชนะการเลือกตั้งได้ครองอำนาจการเมืองในการบริหารประเทศ แต่การขับเคลื่อนทางการเมืองนั้นขึ้นอยู่กับ "ความเชื่อถือ (trust) ไว้วางใจ" จากผู้คนและสังคมเป็นสำคัญ ดังที่สังคมการเมืองไทยมีตัวอย่างการบริหารที่ไปไม่รอดกลางคันให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง การขับเคลื่อนการเมืองที่ได้รับความเชื่อถือไว้วางใจจากสังคม จึงเป็นเรื่องที่ต้องตระหนักระวังและไม่อาจละเลยได้!
ประเด็นที่น่าพิจารณาจากแบบแผนการเมืองจาก "ทักษิณ" ถึง "ยิ่งลักษณ์" ต่อสังคมไทยคือ การขับเคลื่อนพรรคและนโยบายการบริหารประเทศนั้นมีเป้าหมายอยู่ที่ใด? มีเงื่อนงำอำพรางใดซ่อนกลบอยู่หรือไม่? ซึ่งเรื่องนี้ไม่อาจกลบแก้ด้วยการกล่าวอ้างชัยชนะทางการเมืองหรือเสียงส่วนใหญ่จากการเลือกตั้งไปเรื่อยๆ เท่านั้น เพราะตัวชี้วัดที่แท้จริงคือการจัดการกับเงื่อนปมปัญหาสำคัญของสังคมที่ฉุดรั้งความก้าวหน้าและประโยชน์สุขของผู้คนทั้งประเทศ ไม่ว่าเรื่อง การจัดการความพิกลพิการของเศรษฐกิจ-สังคม โดยเฉพาะซากเดนของระบบพาณิชย์นิยมที่โยงใยกับการคอรัปชั่น/ความบิดเบี้ยวของระบบตลาด/และความถดทอยของพลังการผลิต การสถาปนาระบบอุปถัมภ์ใหม่ที่เคลื่อนตัวจากระบบอำมาตย์เข้าการอิงซบสู่ระบบทุนและพรรคการเมือง ที่นำไปสู่การขยายความเหลื่อมล้ำและสร้างความขัดแย้งในสังคมขึ้นตลอดเวลา กระบวนการเปลี่ยนแปลงการถือครองอำนาจรัฐที่บิดเบี้ยวฉ้อฉลมากขึ้นทุกขณะ และขยายตัวกว้างขวางขึ้นอย่างน่าตกใจ รวมทั้งความป่วยไข้ของสังคมที่เกิดจากระบบการศึกษาที่เลอะเทอะ อ่อนล้า และงมงาย ฯลฯ
การจัดการปัญหาเหล่านี้จะเป็นดัชนีที่จะตอบโจทย์ในเรื่อง "ผลประโยชน์กลุ่ม" "ความใฝ่ฝันทางการเมือง" และ "ประโยชน์สุขของสังคม" ว่ายุคยิ่งลักษณ์นั้นเปิดสร้างพื้นที่ใดกว้างกว่ากันระหว่าง ตัวเองและพวกพ้อง หรือสังคมของคนส่วนใหญ่?.

ทักษิณ มหาราษฎร์" 62 ปีเกิดมาสูญเปล่า

"ทักษิณ มหาราษฎร์" 62 ปีเกิดมาสูญเปล่า (ประชาไท ธนณรงค์)

ปุจฉา : คนเราเกิดมาทำไม

วิสัชนา : เกิดมาเพื่อใช้กรรม

ผมได้ยินคำปราศรัยหาเสียงของนักการเมืองประเภทข้าวนอกนาหรือหิ้วกระเป๋าเจมส์บอนด์ใส่เงินล้านไปลงสมัครรับเลือกตั้งในเขตเลือกตั้งที่ไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอนของตนเอง เขามักจะกล่าวกับพี่น้องเพื่อต้องการคะแนนเสียงว่า

"ผมเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะพัฒนาบ้านเมืองให้เจริญรุ่งเรืองได้..."พอพูดจบก็ทำเสียงเศร้าๆบีบน้ำตาหน่อยนึง ก็จะได้ความเห็นอกเห็นใจจากพี่น้อง พอเห็นพี่น้องคล้อยตาม นักการเมืองคนนั้นก็จะสำทับไปอีกว่า หากชาติหน้าได้เกิดใหม่จะขอเกิดที่นี่เพื่อรับใช้พี่น้อง

คำพระว่า คนเราเกิดมาเพื่อใช้กรรมนั้น ใช้ได้แน่นอนกับทุกผู้ทุกนาม ใครมีกรรมมากก็ใช้นานหน่อย ใครทำกรรมน้อยก็ใช้แป๊บเดียว นั่นคือกรรมแต่ชาติปางก่อน

แต่วันนี้เขาว่ากรรมติดจรวด กรรมออนไลน์ ไม่ต้องรอถึงชาติหน้า ใครทำกรรมเอาไว้ ไม่ถึงสมัยสองสมัย กรรมนั้นก็จะตามทัน

ดูอย่าง ทักษิณ ชินวัตร ผมว่า ทักษิณ มีกรรมแต่ชาติปางก่อนติดตัวมา แต่ชาติก่อนทำกรรมไว้ไม่เยอะ ไม่นาน ทักษิณ เลยพ้นบ่วงกรรม ได้เป็นนายกฯ ร่ำรวยมหาศาล ประสบความสำเร็จทุกอย่าง หลังเคยทำธุรกิจล้มลุกคลุกคลานจนถึงกับต้องแลกเช็คเพื่อเอาตัวรอด

กรรมแต่ชาติก่อนที่ทักษิณ ทำเอาไว้ เขาได้ใช้หมดแล้วเมื่อเป็นนายกฯสมัยแรก แต่พอขึ้นนายกฯสมัยสอง ทักษิณ ได้สร้างกรรมขึ้นมาใหม่อีกครั้งหนึ่ง ด้วยการใช้อำนาจ วาจาจาบจ้วง คิดการใหญ่ ไปจนถึงการทุจริตคอรัปชั่น จนถูกศาลฎีกาฯยึดทรัพย์ตกเป็นของแผ่นดิน

วันนี้ ทักษิณ ไม่มีแผ่นดินอยู่ เพราะกรรมที่ทำไว้ชาตินี้ มันตามเล่นงานทักษิณ ไม่ต้องรอให้ทักษิณ ตายแล้วเกิดใหม่เพื่อมาชดใช้กรรม นี้ไง กรรมออนไลน์ระบบ3จีเสียด้วย

เร็วปรื๊ด เร็วปรื๊ด!!!!

วันที่ 26 กรกฎาคม 2554 จะเป็นวันคล้ายวันเกิดปีที่ 62 ของ ทักษิณ อดีตนายกรัฐมนตรีของไทย ที่สร้างประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้การเมืองไทยไว้มากมาย

ด้วยเหตุนี้ กลุ่มคนที่มองเห็นความดีของ ทักษิณ เลยเตรียมจัดงานวันเกิดให้อย่างยิ่งใหญ่พร้อมๆกับ วลีที่จะนำมาซึ่งความอัปมงคลของคนในตระกูลคือคำว่า "ทักษิณ มหาราษฎร์"

ผมไม่ทราบว่าถ้อยคำดังกล่าวคนที่รักทักษิณ คิดขึ้นมาเอง หรือฝ่ายตรงข้าม ทำขึ้นมาเพื่อเล่นงานทักษิณ เนื่องจากมองเห็นว่า ประเด็นที่เกี่ยวข้องกับสถาบันเบื้องสูง มันคือ"จุดอ่อน"ของ ทักษิณ ที่หลายต่อหลายครั้งระหว่างที่ดำรงตำแหน่งนายกฯ ทักษิณ ได้กล่าวถ้อยคำที่ตีความได้ว่าเจตนาดูหมิ่น ดูแคลน สถาบันอันเป็นที่รักยิ่งของคนไทย

ในหนังสือประวัติศาสตร์ชาติไทย พระมหากษัตริย์ ที่ทรงต่อสู้กับอริราชศัตรู ยกทัพจับศึก ไม่เคยสุขสบาย เพื่อปกป้องผืนแผ่นดินไว้ให้ลูกหลานได้อยู่เย็นจนถึงปัจจุบันนี้ คนไทยจึงเชิดชูโดยต่อท้ายพระนามว่า "มหาราช" เช่น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช มหาราช

แม้คำว่า มหาราช ที่ต่อท้ายชื่อทักษิณ จะเขียนว่า มหาราษฎร์ ก็ตาม แต่คำอ่านที่คนทั่วไปได้ยินมันเป็นสำเนียงเดียวกับ คำว่า "มหาราช"ที่ใช้กับพระมหากษัตริย์ ซึ่งเป็นเรื่องมิบังควรเป็นอย่างยิ่ง

ผมยังจำได้ว่า ป๋าเปรม ติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรี รณรงค์ให้คนไทย "เกิดมาต้องแทนคุณแผ่นดิน" แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าคนบางคน คนบางกลุ่ม กลับเกิดมาเพื่อล้างผลาญแผ่นดิน จึงเป็นการเกิดมาที่สูญเปล่า

กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมสนอง เพราะ ทักษิณ ต้องเป็นไปตามกรรม

วิวัฒนาการของการบริหารท้องถิ่นไทย

โดย

นางนุชนารถ อินต๊ะสุข

นางปิยนุช ศรีบุรี

นางสาวพิมพ์พร อุณหิต

นางสาวอุทุมพร สุริยวงค์



เสนอ ดร.ทิวากร แก้วมณี

วิวัฒนาการของการบริหารท้องถิ่นไทย

วิวัฒนาการของการบริหารท้องถิ่นสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์

การบริหารประเทศภายใต้ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ โดยปกติมักมีการรวมอำนาจสูง แต่สำหรับประเทศไทยกลับปรากฏว่าการกระจายอำนาจให้ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในการบริหารท้องถิ่นมีวิวัฒนาการมาตั้งแต่ยุคสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ทั้งนี้อาจจำแนกวิวัฒนาการเป็น 4 ช่วงเวลา คือ

1. การบริหารราชอาณาจักรในอดีต

การจัดระเบียบราชอาณาจักรไทยในสมัยสุโขทัย อยุธยา ธนบุรีและรัตนโกสินทร์ตอนต้น มีเป้าหมายหลักอยู่ที่การรวบรวมอำนาจให้เป็นปึกแผ่นเพื่อสร้างอาณาจักรที่แข็งแกร่งและมั่นคง แนวคิดที่จะกระจายอำนาจให้ท้องถิ่นปกครองตนเองยังไม่ปรากฏ

1.1 สมัยสุโขทัย อาณาจักรสุโขทัย จัดระเบียบเมืองต่างๆ ในพระราชอาณาเขต แบ่งเป็นราชธานีเป็นศูนย์กลางในการปกครองราชอาณาจักร หัวเมืองชั้นในหรือเมืองลูกหลวงตั้งอยู่ล้อมรอบราชธานี มีพระบรมวงศานุวงศ์เป็นผู้ดูแล ภายใต้การอำนวยการปกครองของพระมหากษัตริย์ หัวเมืองชั้นนอกหรือเมืองพระยามหานคร เป็นเมืองใหญ่ที่ตั้งอยู่ห่างจากราชธานีออกไป มีพระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งเป็นผู้ปกครองเมือง มีอำนาจอิสระในการบริหารและมีอำนาจเหนือเมืองเล็กๆ ที่อยู่ใกล้ๆกันด้วย แต่จะต้องขึ้นกับสุโขทัยโดยต้องส่งส่วยและเกณฑ์กำลังไพร่พลไว้คอยช่วยเหลือเมืองหลวง ลักษณะเช่นนี้ทำให้เกิดความเข้าใจผิดว่ามีการกระจายอำนาจในประเทศไทยตั้งแต่สมัยสุโขทัย

1.2 สมัยอยุธยา อาณาจักรอยุธยาในระยะแรกจัดระเบียบบ้านเมืองคล้ายกับอาณาจักรสุโขทัย คือแบ่งเป็นราชธานี ซึ่งเป็นศูนย์กลางในการปกครองราชอาณาจักร หัวเมืองชั้นในหรือเมืองหลวง หัวเมืองชั้นนอกหรือเมืองพระยามหานคร และเมืองประเทศราช

ต่อมาอาณาจักรอยุธยาขยายตัวกลายเป็นอาณาจักรขนาดใหญ่ มีโครงสร้างที่ซับซ้อนกว่าเดิม การจัดระเบียบบ้านเมืองมีลักษณะการรวมอำนาจที่รัดกุมและแน่นแฟ้นกว่าสมัยสุโขทัยเป็นอย่างมาก เนื่องจากอยุธยามีอำนาจแข็งแกร่ง สามารถแผ่ขยายอิทธิพลครอบคลุมทั้งอาณาจักร

1.3 สมัยธนบุรีและรัตนโกสินทร์ตอนต้น แนวคิดของผู้คนสมัยนี้ นอกจากจะต้องการความมั่นคงปลอดภัยและความสงบสุขแล้ว ยังมีความต้องการเป็นอย่างยิ่งที่จะฟื้นฟูความเจริญให้เหมือนสมัยอยุธยา มีการสร้างวัด สร้างวัง กำหนดกฎหมายและจัดระเบียบบริหารบ้านเมืองโดยมีกรุงศรีอยุธยาเป็นต้นแบบ

ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จึงมีแนวพระราชดำริที่จะเปลี่ยนแปลงประเทศให้ทันสมัย มีการริเริ่มปรับปรุงเกี่ยวกับความเป็นอยู่และสิทธิของประชาชน เช่นการยกเลิกเก็บอากรตลาด การผ่อนภาระค่านา การปกป้องฐานะของสตรี การคุ้มครองสิทธิของทาส เป็นต้น และทรงลดพระราชอำนาจที่เป็นสิทธิขาดของพระมหากษัตริย์ลงหลายประการ

2. การริเริ่มจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

การปรับปรุงการบริหารราชการแผ่นดินครั้งสำคัญเกิดขึ้นในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งทรงสืบทอดพระราชปณิธานในสมเด็จพระบรมราชชนก ในการปรับปรุงพัฒนาประเทศให้มั่นคงพร้อมๆ กับการพัฒนาความเป็นอยู่ตลอดจนสิทธิของราษฎร เพื่อความมั่นคงของประเทศโดยมีแนวพระราชดำริที่จะรวมอำนาจการปกครองไว้ที่ส่วนกลาง และจัดระเบียบการบริหารประเทศให้เป็นระบบและมีเอกภาพมากขึ้น เพื่อให้ประชาชนมีสิทธิเสรีภาพ มีความเสมอภาพ และส่งเสริมให้ประชาชนมีคุณภาพชีวิตที่ดี ทรงดำเนินกิจกรรมต่างๆ มากมาย เช่น การยกเลิกระบบทาส และระบบไพร่ การส่งเสริมให้ประชาชนทั่วไปได้มีโอกาสศึกษาเล่าเรียน และมีการจัดตั้งสุขาภิบาลกรุงเทพฯ และสุขาภิบาลท่าฉลอม ซึ่งเป็นก้าวแรกของการที่ประชาชนจะมีอำนาจบริหารท้องถิ่นของตนเอง

2.1 สุขาภิบาลกรุงเทพฯ การดำเนินการบริหารท้องถิ่นในประเทศไทย ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกที่กรุงเทพฯ ซึ่งเป็นเมืองหลวง มีผู้คนอาศัยอยู่อย่างหนาแน่น ทำให้เกิดปัญหาความสกปรก โรคภัยไข้เจ็บ และสิ่งก่อสร้างที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ใน พ.ศ. 2440 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตรากฎหมายว่าด้วยการจัดกิจการท้องถิ่นฉบับแรก คือ พระราชกำหนดสุขาภิบาลกรุงเทพฯ ร.ศ. 116 จัดตั้งสุขาภิบาลกรุงเทพฯ เพื่อทำหน้าที่หลักในด้านการรักษาความสะอาดและป้องกันโรคในแขวงพระนคร โดยรับผิดชอบจัดดำเนินการทำลายขยะมูลฝอย จัดสถานที่ถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะสำหรับราษฎรทั่วไป ห้ามการปลูกสร้างหรือซ่อมแซมโรงเรือนที่จะเป็นเหตุให้เกิดโรค และขนย้ายสิ่งโสโครกที่ทำความรำคาญให้กับราษฎรไปทิ้ง แม้ว่าสุขาภิบาลกรุงเทพฯ จะได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ว่ายังไม่เป็นไปตามหลักการปกครองท้องถิ่นอย่างแท้จริง เพราะผู้มีหน้าที่รับผิดชอบบริหารกิจการสุขาภิบาลกรุงเทพฯ เพื่อบริหารกิจการของท้องถิ่น นับว่าเป็นก้าวแรกที่พัฒนาไปสู่การบริหารท้องถิ่นที่มีประสิทธิภาพต่อไป

2.2 สุขาภิบาลท่าฉลอม ใน พ.ศ. 2448 ข้าราชการ พ่อค้า ประชาชนชาวท่าฉลอม เมืองสมุทรสาคร ได้ร่วมกันพัฒนาความสะอาดเรียบร้อยในตำบล โดยได้เรี่ยไรกันจัดซื้ออิฐปูถนน มีความยาวถึง 11 เส้น 14 วา กว้าง 2 วา ซึ่งต่อมาพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระราชทานนามว่า “ถนนถวาย” และเพื่อให้ชาวบ้านตลาดท่าฉลอมร่วมมือกันทำนุบำรุงท้องถิ่นของตนเองต่อไป จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้จัดตั้งสุขาภิบาลขึ้น ณ ตำบลบ้านตลาดท่าฉลอม เมืองสมุทรสาคร และได้พระราชทานเงินรายได้จากภาษีโรงร้านในตลาดท่าฉลอมให้สุขาภิบาลนำมาใช้เป็นทุนในการบริหารท้องถิ่นตามอำนาจหน้าที่หลัก 3 ประการ คือ การซ่อมแซมบำรุงถนนหนทาง การจุดโคมไฟให้ความสว่างในเวลากลางคืน และการจัดหาคนงานเก็บกวาดขยะมูลฝอย กิจการสุขาภิบาลจึงได้เริ่มมีขึ้นในหัวเมืองเป็นครั้งแรก โดยเริ่มดำเนินการตั้งแต่ วันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2449

ปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดสุขาภิบาลท่าฉลอมขึ้น คือการรวมตัวกันของกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน พ่อค้าประชาชนชาวท่าฉลอม การจัดตั้งสุขาภิบาลท่าฉลอมไม่ได้เกิดจากการริเริ่มของส่วนราชการส่วนกลาง แต่เกิดแนวคิดของประชาชนในท้องถิ่นที่รวมตัวกันและริเริ่มดำเนินกิจกรรมท้องถิ่นขึ้นก่อน จากนั้นส่วนกลางจึงเข้ามาส่งเสริมสนับสนุนและกระจายอำนาจบริหารให้แก่ท้องถิ่น การจัดตั้งสุขาภิบาลท่าฉลอม นับได้ว่าเป็นการเริ่มต้นการดำเนินกิจการท้องถิ่นโดยกลุ่มผู้นำท้องถิ่นเองเป็นครั้งแรก สุขาภิบาลท่าฉลอมจึงเป็นองค์กรแรกในประเทศไทยที่มีลักษณะเป็นองค์กรปกครองตนเองของประชาชนในท้องถิ่น

3. การจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นตามหัวเมือง

ในปี พ.ศ. 2451 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจึงได้ทรงพระกรุณา ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ประกาศพระราชบัญญัติจัดการสุขาภิบาลตามหัวเมือง ร.ศ. 127 ขึ้นใช้บังคับทั่วพระราชอาณาจักร พระราชบัญญัติฉบับนี้ใช้ต่อเนื่องมาจนเข้าสู่รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว และได้มีการแก้ไขพระราชบัญญัติฉบับนี้ ใน พ.ศ. 2458

3.1 การประกาศใช้พระราชบัญญัติจัดการสุขาภิบาลตามหัวเมือง ร.ศ. 127 ใน พ.ศ. 2451 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจึงได้ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ประกาศพระราชบัญญัติจัดการสุขาภิบาลตามหัวเมือง ร.ศ. 127 การประกาศพระราชบัญญัติฉบับนี้มิได้มีเป้าหมายที่จะเร่งรัดให้มีการจัดตั้งสุขาภิบาล มีวัตถุประสงค์เพียงเพื่อกำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการที่จะใช้เป็นการทั่วไปสำหรับการจัดตั้งและดำเนินกิจการสุขาภิบาล ทั้งนี้ เมื่อข้าหลวงเทศาภิบาลเห็นสมควรจัดการสุขาภิบาลขึ้นในหัวเมืองใด ก็ให้ปรึกษาหารือกับกำนันผู้ใหญ่บ้าน ผู้เป็นหัวหน้าราษฎรในท้องถิ่นนั้น แล้วจึงขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตจัดการสุขาภิบาลขึ้นในท้องที่นั้นเป็นราย ๆ ไป สุขาภิบาลตามพระราชบัญญัติ ฯ นี้ แบ่งเป็น 2 ประเภท คือ

สุขาภิบาลสำหรับเมือง จัดตั้งในท้องที่เมืองที่มีความเจริญมาก บริหารงานโดยคณะกรรมการ จำนวน 9 คน ประกอบด้วย ผู้ว่าราชการเมือง เป็นประธาน ปลัดเมือง เป็นเลขานุการ นายอำเภอ นายแพทย์สุขาภิบาล หัวหน้าพนักงานการศึกษาในเมือง และกำนันในเขตสุขาภิบาล จำนวน 4 คน เป็นกรรมการ หากท้องถิ่นมีกำนันไม่ครบ 4 คน ก็ให้ข้าหลวงเทศาภิบาลมีอำนาจเลือกกำนันพิเศษจากบุคคลในท้องที่ที่มีส่วนเสียภาษีโรงร้าน จนครบจำนวน

สุขาภิบาลสำหรับตำบล จัดตั้งในท้องที่มีลักษณะเป็นชุมชนหนาแน่น และมีความเจริญอยู่เฉพาะในตำบล บริหารงานประกอบด้วยกำนันนายตำบล เป็นประธาน และผู้ใหญ่บ้าน ในเขตท้องที่สุขาภิบาล เป็นกรรมการ

อำนาจหน้าที่ที่สำคัญของทั้ง 2 ประเภท ได้แก่ การรักษาความสะอาด การป้องกันโรคและรักษาความเจ็บไข้ การบำรุงและรักษาทางไปมา และการศึกษาชั้นต้นของราษฎร

3.2 การประกาศแก้ไขพระราชบัญญัติจัดการสุขาภิบาลตามหัวเมือง ร.ศ. 127 ในสมัยรัชกาลที่ 6 แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงในด้านต่างๆ มากมาย แต่สำหรับการจัดการบริหารท้องถิ่นยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงในส่วนของหลักการและวิธีการ เนื่องจาก พระราชบัญญัติจัดการสุขาภิบาลตามหัวเมือง ร.ศ. 217 เพิ่งประกาศใช้ได้เพียง 2 ปี และเพิ่งจะมีการจัดตั้งสุขาภิบาลได้เพียง 7 แห่ง แนวพระราชดำริในการบริหารท้องถิ่นจึงมีลักษณะเป็นการสืบทอดแนวพระราชดำริในรัชกาลก่อน พร้อมทั้งยังพยายามพัฒนาปรับปรุงให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น ในรัชกาลนี้ได้มีการจัดตั้งสุขาภิบาลเพิ่มขึ้นอีก 19 แห่ง และมีการแก้ไขพระราชบัญญัติจัดสุขาภิบาลตามหัวเมืองโดยมีเป้าหมายเพื่อขยายกิจการสุขาภิบาลและส่งเสริมให้สุขาภิบาลมีความคล่องตัวในการบริหารงานมากขึ้น ใน พ.ศ. 2458 ได้มีการแก้ไขพระราชบัญญัติจัดการสุขาภิบาลตามหัวเมือง ร.ศ. 127 โดยกำหนดให้สุขาภิบาลมีอำนาจหน้าที่เพิ่มขึ้น คือ จดทะเบียนคนเกิด คนตาย และการทะเบียนต่างๆ ในเขตสุขาภิบาล และได้แบ่งสุขาภิบาลเป็น 2 ประเภท

ประเภทแรก คือ สุขาภิบาลเมือง มีหลักเกณฑ์ในการจัดตั้งและมีโครงสร้างเช่นเดียวกับสุขาภิบาลสำหรับเมืองตามที่พระราชบัญญัติจัดการสุขาภิบาลตามหัวเมือง ร.ศ. 127 กำหนดไว้แต่แรก

ประเภทที่ 2 เรียกว่าสุขาภิบาลท้องที่ เปิดโอกาสให้พื้นที่หลายตำบลที่มีเขตพื้นที่ที่เจริญต่อเนื่องกัน สามารถรวมกันจัดตั้งสุขาภิบาลร่วมกันได้ สุขาภิบาลสำหรับตำบลจึงเท่ากับถูกยกเลิกไปโดยปริยาย สุขาภิบาลท้องที่มีคณะกรรมการประกอบด้วย นายอำเภอท้องที่ เป็นประธาน นายแพทย์สุขาภิบาล ปลัดอำเภอ และกำนันในท้องที่เขตสุขาภิบาล เป็นกรรมการ





4. การเตรียมการจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบใหม่

ความพยายามที่จะปรับปรุงพัฒนาการบริหารท้องถิ่นให้มีประสิทธิภาพ และสอดคล้องกับการบริหารท้องถิ่นแบบสากลปรากฏอย่างชัดเจนในสมัยพระบาลสมเด็จปกเกล้าเจ้าอยู่หัว จากการที่ทรงทดลองจัดตั้ง “สภาจัดบำรุงสถานที่ชายทะเลตะวันตก” ใน พ.ศ. 2469 และทรงเตรียมการที่จะจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบเทศบาลในลักษณะที่สอดคล้องกับการบริหารประเทศตามระบอบประชาธิปไตย

4.1 สภาจัดบำรุงสถานที่ชายทะเลตะวันตก หลังจากที่ได้มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติจัดการสุขาภิบาลตามหัวเมือง ร.ศ. 127 ใน พ.ศ. 2451 ได้มีการขอจัดตั้งสุขาภิบาลเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่เป็นการเพิ่มจำนวนอย่างช้า ๆ ไม่รีบเร่ง ตามแนวพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่จะให้สุขาภิบาลเกิดขึ้นโดยความยินยอมพร้อมใจของราษฎรในท้องถิ่น ใน พ.ศ. 2469 รัฐบาลในพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทดลองจัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในรูปแบบใหม่ เรียกว่า “สภาจัดบำรุงสถานที่ชายทะเลตะวันตก” ในพื้นที่แถบชายทะเลตั้งแต่ตำบลบ้านชะอำลงไปถึงตำบลหัวหิน สภาจัดบำรุงสถานที่ชายทะเลตะวันตกนี้เป็นองค์การที่มีฐานะเป็นนิติบุคคล มีอำนาจหน้าที่ในการบำรุงถนนหนทาง การประปา ไฟฟ้า การวางผังเมือง และการสาธารณสุข

4.2 ร่างพระราชบัญญัติเทศบาล ใน พ.ศ. 2470 ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งคณะกรรมการขึ้นคณะหนึ่ง เรียกว่า คณะกรรมการจัดการประชาภิบาล ทำหน้าที่ศึกษาพิจารณาปรับปรุงการสุขาภิบาล ซึ่งคณะกรรมการชุดนี้ได้ศึกษาดูงานองค์การบริหารท้องถิ่นทั้งในประเทศและต่างประเทศ และได้เสนอรายงานอันเป็นแนวทางปรับปรุงพัฒนาการสุขาภิบาล ซึ่งจะเรียกชื่อใหม่ว่า การประชาภิบาล หรือ เทศบาล

พระราชประสงค์ในการจัดตั้งเทศบาลนี้เป็นที่ปรากฏชัดว่าทรงมีเป้าหมายเพื่อเตรียมการสำหรับการปกครองระบอบประชาธิปไตยในระบบรัฐสภา ดังแนวพระราชดำริที่ว่า “มันจะเป็นการดีแก่ประชาชนอย่างแท้จริง ที่เขาจะเริ่มต้นด้วยการควบคุมกิจการของท้องถิ่น ก่อนที่พวกเขาพยายามที่จะควบคุมกิจการของรัฐโดยผ่านทางรัฐสภาทรงมีแนวพระราชดำริมุ่งเน้นที่จะให้เทศบาลเป็นโรงเรียนสอนประชาธิปไตย เปิดโอกาสให้ราษฎรได้เรียนรู้ ทำความเข้าใจและฝึกฝนตนเอง โดยการเข้ามามีส่วนร่วมในการบริหารท้องถิ่น ก่อนที่จะเข้ามามีส่วนร่วมทางการเมืองในระดับชาติ จะเห็นได้ว่าการเตรียมการจัดตั้งเทศบาลดำเนินไปอย่างมีระบบ โดยเริ่มจากวิสัยทัศน์อันกว้างไกลของผู้นำประเทศ









วิวัฒนาการของการบริหารท้องถิ่นภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475

หลังจากการเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นระบอบประชาธิปไตย รัฐบาลมีแผนที่จะจัดตั้งเทศบาลขึ้นในทุกตำบลทั่วประเทศ แต่ไม่ประสบความสำเร็จ ทำให้ต้องรื้อฟื้นกิจการสุขาภิบาลขึ้นใหม่ใน พ.ศ. 2495 หลังจากนั้นได้จัดตั้งองค์การบริหารส่วนจังหวัดขึ้นใน พ.ศ. 2498 เพื่อบริหารกิจการท้องถิ่นในพื้นที่นอกเขตเทศบาลและสุขาภิบาล ต่อมาใน พ.ศ. 1. การจัดตั้งเทศบาล

ได้มีประกาศใช้พระราชบัญญัติจัดระเบียบเทศบาล พ.ศ. 2476 กำหนดให้มีการจัดการปกครองท้องถิ่นในรูปแบบเทศบาลทั่วทั้งประเทศ แต่ปรากฏว่าการดำเนินการมีปัญหาอุปสรรคทำให้ต้องแก้ไขกฎหมายและตรากฎหมายใหม่หลายครั้งเพื่อปรับปรุงรูปแบบโครงสร้างและวิธีการบริหารงานให้เหมาะสม

1.1 เทศบาล ตามพระราชบัญญัติจัดระเบียบเทศบาล พ.ศ. 2476 ในการประกาศพระราชบัญญัติจัดระเบียบเทศบาล พ.ศ. 2476 รัฐบาลมีความมุ่งหมายที่จะจัดตั้งเทศบาล คือ เทศบาลนคร เทศบาลเมืองและเทศบาลตำบล ครอบคลุมพื้นที่ทั่วประเทศ โดยจะยกฐานะตำบลต่างๆ ที่มีอยู่ประมาณ 4,800 ตำบล ขึ้นเป็นเทศบาลทั้งหมด และต้องการที่จะให้มีการจัดการปกครองท้องถิ่นในรูปแบบเทศบาลเพียงอย่างเดียว รวมทั้งได้ประกาศยุบเลิกการสุขาภิบาลด้วย

เทศบาลทั้ง 3 ชั้น จัดโครงสร้างโดยแบ่งเป็นฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายบริหาร

เทศบาลทั้ง 3 ชั้น จัดโครงสร้างโดยแบ่งเป็นฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายบริหาร คล้ายกับโครงสร้างของรัฐบาลระดับชาติ ฝ่ายนิติบัญญัติ ได้แก่ สภาตำบล ในเทศบาลตำบล สภาเมือง ในเทศบาลเมือง และสภานคร ในเทศบาลนคร ซึ่งสมาชิกมาจากการเลือกตั้ง ฝ่ายบริหาร ได้แก่ คณะมนตรีตำบล ในเทศบาลตำบล คณะมนตรีเมือง ในเทศบาลเมือง และคณะมนตรีนคร ในเทศบาลนคร มีจำนวน 3-5 คน ประกอบด้วยนายกมนตรีฯ และมนตรีฯ ซึ่งค่าหลวงประจำจังหวัดแต่งตั้ง โดยความเห็นชอบของสภาฯ

1.2 เทศบาล ตามพระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2481 พ.ศ. 2486 และ พ.ศ. 2496 การจัดตั้งเทศบาลดำเนินไปอย่างยากลำบาก เทศบาลที่จัดตั้งแล้วแต่ละแห่งก็ประสบปัญหาอุปสรรค รัฐบาลต้องประกาศยกเลิกและประกาศใช้พระราชบัญญัติเทศบาลใหม่ถึง 3 ครั้ง ใน พ.ศ. 2481 พ.ศ. 2486 และ พ.ศ. 2496 เพื่อแก้ไขปัญหาความยุ่งยากในการบริหารงานของเทศบาล

พระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2481 กำหนดจำนวนสมาชิกสภาเทศบาลไว้อย่างตายตัว คือ สภาเทศบาลตำบลมีสมาชิก 9 คน สภาเทศบาลเมือง มีสมาชิก 18 คน และสภาเทศบาลนคร มีสมาชิก 36 คน ส่วนพระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2486 กำหนดให้เพิ่มจำนวนสมาชิกสภาเทศบาล เป็น 12 คน 24 คน และ 48 คน ในเขตสภาเทศบาลตำบล เมือง และนคร ตามลำดับ

พระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2496 กำหนดจำนวนสมาชิกสภาเทศบาลตำบล 12 คน สภาเทศบาลเมือง 18 คน และสภาเทศบาลนคร 24 คน และกำหนดว่านายกเทศมนตรี และเทศมนตรี ต้องเป็นสมาชิกสภาเทศบาล เมื่อประกาศใช้พระราชบัญญัตินี้ในวาระแรก ได้กำหนดให้มีสมาชิกสภาเทศบาล 2 ประเภท ประเภทแรก มาจากการเลือกตั้งโดยประชาชนจำนวนครึ่งหนึ่ง ประเภทที่สองมาจากการแต่งตั้งโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย ต่อมาใน พ.ศ. 2499 ได้มีการแก้ไขพระราชบัญญัติฯ กำหนดให้สมาชิกมาจากการเลือกตั้งโดยประชาชน ส่วนคณะเทศมนตรี ประกอบด้วยนายกเทศมนตรี และเทศมนตรีจำนวน 2-4 คน มาจากความเห็นชอบของสภาเทศบาล

2. การรื้อฟื้นกิจการสุขาภิบาล

ความพยายามที่จะจัดตั้งเทศบาลให้เต็มพื้นที่ของประเทศ โดยยกฐานะตำบลทั่วประเทศขึ้นเป็นเทศบาลไม่ประสบผลสำเร็จ ตามที่ตั้งเป้าหมายไว้ ในระหว่าง พ.ศ. 2476 – 2488 รัฐบาลสามารถจัดตั้งเทศบาลได้เพียง 117 แห่ง รัฐบาลจึงแก้ไขปัญหาโดยหันมารื้อฟื้นกิจการสุขาภิบาลขึ้นใหม่

2.1 สุขาภิบาล ตามพระราชบัญญัติสุขาภิบาล พ.ศ. 2495 จากการที่รัฐบาลไม่สามารถขยายกิจการเทศบาลให้แพร่หลายเพิ่มขึ้นได้ ในพ.ศ. 2495 รัฐบาลจึงหันมารื้อฟื้นกิจการสุขาภิบาลขึ้นใหม่ ได้พิจารณาเห็นว่าการจัดสุขาภิบาล จัดได้ง่ายและประหยัดกว่าเทศบาล การจัดสุขาภิบาลในยุคนี้ มีเป้าหมายที่จะให้สุขาภิบาลเป็นตัวเร่งความเจริญของท้องถิ่น และเมื่อท้องถิ่นมีความเจริญเพียงพอ ก็สามารถจะยกฐานะขึ้นเป็นเทศบาลต่อไป และมุ่งหมายที่จะให้สุขาภิบาลเป็นพื้นฐานของการปกครองระบอบประชาธิปไตย เสริมสร้างความรู้ความเข้าใจในวิถีประชาธิปไตยให้แก่ประชาชน ควบคู่ไปกับการพัฒนาความเจริญให้แก่ท้องถิ่น

โครงสร้างของสุขาภิบาล ตามพระราชบัญญัติสุขาภิบาล พ.ศ. 2495 ประกอบด้วย คณะกรรมการสุขาภิบาล มีกรรมการแบ่งเป็น 3 ประเภท คือ กรรมการโดยตำแหน่ง ได้แก่ นายอำเภอเจ้าของท้องที่ เป็นประธานกรรมการ หัวหน้าสถานีตำรวจฯ สาธารณสุข และสมุห์บัญชีอำเภอ หรือกิ่งอำเภอที่สุขาภิบาลนั้นตั้งอยู่ และกำนัน ผู้ใหญ่บ้านของตำบลหมู่บ้านในเขตสุขาภิบาลนั้น กรรมการโดยการแต่งตั้ง ได้แก่ ปลัดอำเภอที่ผู้ว่าราชการจังหวัดแต่งตั้ง และกรรมการโดยการเลือกตั้งซึ่งมาจากการเลือกตั้งของประชาชน จำนวน 4 คน มีวาระการดำรงตำแหน่งคราวละ 5 ปี

2.2 สุขาภิบาล ตามพระราชบัญญัติสุขาภิบาล (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2528 ใน พ.ศ. 2528 ได้มีการเสนอแก้ไขปรับปรุงโครงสร้างคณะกรรมการสุขาภิบาลให้มีลักษณะของการปกครองตนเองสูงขึ้น และได้มีการตราพระราชบัญญัติสุขาภิบาล (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2528 กำหนดโครงสร้างคณะกรรมการสุขาภิบาลใหม่ ประกอบด้วย กรรมการโดยตำแหน่ง ได้แก่ นายอำเภอ หรือปลัดอำเภอผู้เป็นหัวหน้ากิ่งอำเภอที่สุขาภิบาลตั้งอยู่ในท้องที่ และกำนันตำบลที่อยู่ในเขตสุขาภิบาล มีปลัดอำเภอที่ผู้ว่าราชการจังหวัดแต่งตั้ง 1 คน เป็นกรรมการโดยการแต่งตั้งและกรรมการที่ราษฎรในท้องที่เลือกตั้ง จำนวน 9 คน อยู่ในตำแหน่งคราวละ 4 ปี โดยนายอำเภอ หรือปลัดฯหัวหน้ากิ่งอำเภอเป็นประธานคณะกรรมการโดยตำแหน่ง และมีรองประธานคณะกรรมการ 1 คน ซึ่งคณะกรรมการประชุมกันเลือกจากกรรมการที่ราษฎรเลือกตั้ง อยู่ในตำแหน่งคราวละ 1 ปี

3. การจัดการบริหารท้องถิ่นระดับจังหวัด

3.1 สภาจังหวัด พระราชบัญญัติจัดระเบียบเทศบาล พ.ศ. 2476 กำหนดให้แต่ละจังหวัด ซึ่งประกอบด้วยสมาชิกที่มาจากการเลือกตั้งโดยราษฎรในอำเภอต่างๆ ในเขตจังหวัดนั้น มีอำนาจหน้าที่หลักเกี่ยวกับการงบประมาณของจังหวัด และการแบ่งสรรเงินอุดหนุนของรัฐบาลระหว่างเทศบาลในจังหวัด ตลอดจนเสนอข้อแนะนำต่อรัฐบาลในเรื่องการเงิน และเรื่องอื่นๆ ของเทศบาลในจังหวัด ต่อมาใน พ.ศ. 2481 ได้มีการตราพระราชบัญญัติสภาจังหวัด แยกสภาจังหวัดออกจากกฎหมายเทศบาลและกำหนดให้สภาจังหวัดมีอำนาจหน้าที่ในเรื่องการตรวจและรายงานเรื่องงบประมาณ การแบ่งสรรเงินอุดหนุนระหว่างเทศบาล และให้คำปรึกษาต่อคณะกรรมการจังหวัด

3.2 องค์การบริหารส่วนจังหวัด จากการพัฒนาท้องถิ่นให้สามารถยกฐานะเป็นเทศบาลไม่ประสบผลสำเร็จดังเป้าหมาย เนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่ของประเทศยังอยู่นอกเขตเทศบาลและสุขาภิบาล ประชาชนในพื้นที่ดังกล่าวจึงไม่มีโอกาสปกครองตนเองในระดับท้องถิ่น ใน พ.ศ. 2498 รัฐบาลจึงประกาศจัดตั้งองค์การบริหารส่วนจังหวัด โดยมอบหมายให้ดูแลรับผิดชอบพื้นที่นอกเขตเทศบาลและสุขาภิบาลของแต่ละจังหวัด

พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด พ.ศ. 2498 กำหนดให้องค์การบริหารส่วนจังหวัดเป็นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่เป็นเอกเทศ มีงบประมาณ และเจ้าหน้าที่ในการดำเนินกิจการส่วนจังหวัด ซึ่งแยกออกเป็นส่วนต่างหากจากราชการแผ่นดิน โครงสร้างองค์กรแบ่งเป็น 2 ฝ่ายเหมือนเทศบาล คือ ฝ่ายนิติบัญญัติ ได้แก่สภาจังหวัด ซึ่งประกอบด้วยสมาชิกที่ราษฎรแต่ละอำเภอในจังหวัดเลือกตั้ง จำนวนสมาชิกสภาจังหวัดถือตามเกณฑ์จำนวนประชากรในเขตพื้นที่นั้นๆ อยู่ในตำแหน่งคราวละ 5 ปี ส่วนฝ่ายบริหารมีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นหัวหน้ารับผิดชอบโดยตำแหน่ง

4. การจัดระเบียบการบริหารตำบล

โดยเริ่มจัดระเบียบบริหารตำบลใหม่ใน พ.ศ. 2499 และในปลายปีเดียวกันนั้นก็มีการประกาศกฎหมาย เพื่อจัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบล ซึ่งมีฐานะเป็นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ใน พ.ศ. 2509 ได้มีการปรับปรุงรูปแบบการบริหารตำบลใหม่ให้กะทัดรัดกว่าเดิม และจัดรูปแบบบริหารตำบลเป็นแบบเดียวกัน คือ สภาตำบล ทั่วประเทศโดยคำสั่งคณะปฏิวัติ ตั้งแต่ พ.ศ. 2515 จนกระทั่งมีการประกาศใช้พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบลใน พ.ศ. 2537

4.1 การจัดระเบียบบริหารตำบล ตามคำสั่งกระทรวงมหาดไทย ที่ 222/2499 กระทรวงมหาดไทยได้เริ่มดำเนินการปรับปรุงการจัดระเบียบบริหารตำบลใน พ.ศ. 2499 โดยมีคำสั่งให้ขยายโครงสร้างของคณะกรรมการตำบล ตามพระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ กำหนดให้บุคคลที่มีบทบาทในการบริหารตำบลเข้ามามีส่วนร่วมเป็นกรรมการเพื่อประสิทธิภาพในการบริหารกิจการของตำบล และจัดตั้งสภาตำบล ขึ้นในทุกตำบลนอกเขตเทศบาลและสุขาภิบาล เพื่อเปิดโอกาสให้ราษฎรมีส่วนร่วมในการตัดสินใจเกี่ยวกับแนวทางการบริหารและพัฒนาตำบล

4.2 องค์การบริหารส่วนตำบล ตามพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนตำบล พ.ศ. 2499 ปลายปี 2499 ได้มีการประกาศพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนตำบล พ.ศ. 2499 จัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบลขึ้นในตำบลที่มีความเจริญและมีความสามารถที่จะดำเนินกิจการของท้องถิ่นเองได้ องค์การบริหารส่วนตำบลมีฐานะเป็นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และเป็นนิติบุคคล มีโครงสร้างประกอบด้วย สภาตำบล ทำหน้าที่เป็นฝ่ายนิติบัญญัติ มีกำนันและผู้ใหญ่บ้านทุกคนในตำบลเป็นสมาชิกโดยตำแหน่ง และมีสมาชิกซึ่งราษฎรเลือกตั้งหมู่บ้านละ 1 คน และคณะกรรมการตำบล ทำหน้าที่เป็นฝ่ายบริหาร มีกำนันท้องที่เป็นประธาน แพทย์ประจำตำบล และผู้ใหญ่บ้าน เป็นกรรมการ ซึ่งนายอำเภอแต่งตั้งจากครูใหญ่โรงเรียนในตำบลหรือผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวนไม่เกิน 5 คน

4.3 คณะกรรมการสภาตำบล ตามคำสั่งกระทรวงมหาดไทย ที่ 275/2499 ใน พ.ศ. 2509 กระทรวงมหาดไทยได้พัฒนารูปแบบโครงสร้างการบริหารตำบลขึ้นใหม่อีกรูปแบบหนึ่ง เรียกว่าคณะกรรมการสภาตำบล กำหนดให้ตำบลต่างๆตามที่กระทรวงมหาดไทยระบุ จัดดำเนินการบริหารตำบลภายใต้รูปแบบโครงสร้างแบบใหม่ ซึ่งประกอบด้วยองค์กรเดียว ไม่มีการแยกฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายบริหารออกจากกัน คณะกรรมการสภาตำบล มีกำนันเป็นแพทย์ประจำตำบล และผู้ใหญ่บ้านทุกหมู่บ้านในเขตตำบลเป็นกรรมการโดยตำแหน่ง มีกรรมการที่นายอำเภอแต่งตั้ง โดยคัดเลือกจากครูประชาบาลในตำบล 1 คน และกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิซึ่งราษฎรเลือกตั้งหมู่บ้านละ 1 คน

4.5 สภาตำบล ตามประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 326/2515 ภายหลังการปฏิวัติ พ.ศ. 2515 คณะปฏิวัติได้พิจารณาเห็นว่าในขณะนั้นมีการจัดระเบียบบริหารตำบลแตกต่างกันหลายรูปแบบ สมควรจัดใหม่ให้เป็นรูปแบบเดียวกันทั้งประเทศ จึงมีประกาศคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 326 ลงวันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2515 สั่งให้จัดระเบียบบริหารตำบลในรูปแบบใหม่เรียกว่า สภาตำบล ประกอบด้วยองค์กรเดียว คือ คณะกรรมการสภาตำบล มีกำนันเป็นประธาน แพทย์ประจำตำบล และผู้ใหญ่บ้านทุกหมู่ในตำบล เป็นกรรมการโดยตำแหน่ง และมีกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิมาจากการเลือกตั้งของราษฎรหมู่ละ 1 คน มีครูประชาบาล 1 คน ทำหน้าที่เลขานุการ และมีปลัดอำเภอ หรือพัฒนากร 1 คน เป็นที่ปรึกษา

4.6 สภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล ตามพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 ปลายปี พ.ศ. 2537 ได้มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 กำหนดให้แต่ละตำบลบริหารงานโดยสภาตำบล ซึ่งมีฐานะเป็นนิติบุคคล และหากสภาตำบลมีรายได้เฉลี่ยไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นบาท ติดต่อกัน 3 ปี ก็อาจจัดตั้งเป็นองค์การบริหารส่วนตำบล

สภาตำบล ตามพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 ประกอบด้วยองค์กรเดียว ไม่มีการแยกฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายบริหาร มีกำนันเป็นประธาน แพทย์ประจำตำบล และผู้ใหญ่บ้านทุกหมู่ในตำบล เป็นกรรมการโดยตำแหน่ง ผู้ทรงคุณวุฒิมาจากการเลือกตั้งของราษฎรหมู่ละ 1 คน และมีเลขานุการซึ่งแต่งตั้งจากข้าราชการที่ปฏิบัติงานในตำบลหรือบุคลอื่นที่มีคุณสมบัติ ตามมติของสภาตำบล

องค์การบริหารส่วนตำบล มีฐานะเป็นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น มีโครงสร้างแบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย สภาองค์การบริหารส่วนตำบลซึ่งทำหน้าที่เป็นฝ่ายนิติบัญญัติ ประกอบด้วยสมาชิกโดยตำแหน่ง ได้แก่ กำนัน แพทย์ประจำตำบล และผู้ใหญ่บ้านทุกหมู่ในตำบล และสมาชิกซึ่งได้รับการเลือกตั้งจากราษฎรหมู่บ้านละ 2 คน อยู่ในตำแหน่งคราวละ 4 ปี คณะกรรมการบริหารองค์การบริหารส่วนตำบลซึ่งทำหน้าที่เป็นฝ่ายบริหาร ประกอบด้วย กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน จำนวนไม่เกิน 2 คน และสมาชิกสภาฯที่ราษฎรเลือกตั้ง จำนวนไม่เกิน 4 คน ซึ่งนายอำเภอแต่งตั้งตามมติของสภาองค์การบริหารส่วนตำบล

5. องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ

5.1 กรุงเทพมหานคร การจัดการปกครองกรุงเทพฯ ซึ่งเป็นราชธานีนั้น พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงปฏิรูปการปกครองแผ่นดินครั้งใหญ่ ทรงโปรดเกล้าฯให้จัดตั้งสุขาภิบาลกรุงเทพฯขึ้นเพื่อดำเนินกิจการท้องถิ่นในท้องที่เขตพระนคร ภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองใน พ.ศ. 2475 เมื่อรัฐบาลได้ประกาศใช้พระราชบัญญัติจัดระเบียบเทศบาล พ.ศ. 2476 และได้กำหนดให้สุขาภิบาลที่มีอยู่ทั้งหมดเปลี่ยนฐานะเป็นเทศบาล ใน พ.ศ. 2479 จึงได้มีการจัดตั้ง เทศบาลนครกรุงเทพฯ ขึ้นแทน มีโครงสร้างและอำนาจหน้าที่ตามพระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2476 และหลังจากที่ได้มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด พ.ศ. 2498 ก็ได้มีการจัดตั้งองค์การบริหารส่วนจังหวัดพระนคร ขึ้นตามพระราชบัญญัตินี้ เช่นกัน หลังการปฏิวัติ พ.ศ. 2514 ได้มีประกาศ ฉบับที่ 24 และ 25 ลงวันที่ 21 ธันวาคม 2514 กำหนดให้รวมจังหวัดพระนครและธนบุรีเป็นจังหวัดเดียวกัน เรียกว่า นครหลวงกรุงเทพธนบุรี รวมองค์การบริหารส่วนจังหวัดพระนครและองค์การบริหารส่วนจังหวัดธนบุรีเข้าด้วยกันเป็น องค์การบริหารนครหลวงกรุงเทพธนบุรี และรวมเทศบาลนครกรุงเทพฯ กับเทศบาลนครธนบุรี เป็น เทศบาลนครหลวง ต่อมารูปแบบนี้ได้ถูกยกเลิก โดยประกาศคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 355 ลงวันที่ 13 ธันวาคม 2515 ซึ่งกำหนดรูปแบบบริหารใหม่ โดยรวมองค์กรปกครองในพื้นที่นครหลวงกรุงเทพธนบุรีทั้งหมดเข้าด้วยกัน เรียกว่า กรุงเทพมหานคร มีฐานะเป็นจังหวัด ในราชการบริหารส่วนภูมิภาค และเป็นองค์กรปกครองท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ ในราชการบริหารท้องถิ่น ใน พ.ศ. 2518 ได้มีการตราพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2518 กำหนดให้กรุงเทพมหานครเป็นราชการบริหารท้องถิ่นเพียงอย่างเดียว โครงสร้างประกอบด้วย ฝ่ายนิติบัญญัติ คือสภากรุงเทพมหานคร มีสมาชิกสภาที่มาจากการเลือกตั้ง และฝ่ายบริหาร คือผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร และรองผู้ว่าราชการฯ มาจาการเลือกตั้งโดยตรงของราษฎรเช่นเดียวกับสมาชิกสภาฯ ต่อมาได้มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2528 กำหนดให้ราษฎรเลือกตั้งเฉพาะผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร ซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารเพียงตำแหน่งเดียว และให้ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานครเป็นผู้เลือกรองผู้ว่าราชการฯ จำนวนไม่เกิน 4 คน ซึ่งก่อให้เกิดปัญหาเมื่อมีกรณีขัดแย้งระหว่างผู้ว่าฯ และรองผู้ว่าฯ

5.2 เมืองพัทยา การปกครองท้องถิ่นรูปแบบพิเศษของเมืองพัทยา เกิดขึ้นเพื่อแก้ปัญหาอันเกิดจากการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว ขาดการวางแผน และการควบคุมแหล่งท่องเที่ยว ดำเนินการบริหารท้องถิ่นในรูปเทศบาลแบบผู้จัดการ โครงสร้างการบริหารเมืองพัทยา ประกอบด้วย สภาเมืองพัทยา ซึ่งมีสมาชิกทั้งสิ้น 17 คน แบ่งเป็น 2 ประเภท คือ สมาชิกที่ได้รับการเลือกตั้งจากราษฎร จำนวน 9 คน และสมาชิกที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยแต่งตั้ง 8 คน โดยแต่งตั้งจากบุคคลในสาขาอาชีพต่างๆ ที่เกี่ยวเนื่องกับกิจการเมืองพัทยา 4 คน และแต่งตั้งจากผู้แทนหน่วยราชการที่เกี่ยวข้องกับเมืองพัทยา 4 คน สมาชิกสภาเมืองพัทยา จะอยู่ในตำแหน่งคราวละ 4 ปี เมืองพัทยา ในระบบผู้จัดการนครนี้ได้ดำเนินการบริหารท้องถิ่นต่อเนื่องมาเป็นเวลา 21 ปี ตลอดระยะเวลาดังกล่าว ต้องประสบกับปัญหาและอุปสรรคนานัปการ จนในที่สุดต้องเปลี่ยนมาใช้โครงสร้างใหม่ใน พ.ศ. 2542

วิวัฒนาการของการบริหารท้องถิ่นสมัยปฏิรูปประชาธิปไตย

ภายหลังเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ ใน พ.ศ. 2535 ได้มีการเคลื่อนไหวให้มีการปฏิรูปการเมืองให้เป็นประชาธิปไตย โดยการแก้ไขรัฐธรรมนูญ ปรับปรุงเงื่อนไขหลักเกณฑ์การใช้อำนาจปกครองประเทศ ขยายสิทธิเสรีภาพของประชาชน ตลอดจนปรับปรุงองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นให้สอดคล้องกับหลักการประชาธิปไตย มีความเป็นอิสระ และเปิดโอกาสให้ประชาชนในท้องถิ่นมีส่วนร่วมในการปกครองตนเองมากขึ้น

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญในการปฏิรูปประชาธิปไตย ได้กำหนดให้การปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นหมวดหนึ่งในรัฐธรรมนูญ

บทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญในหมวดที่ 9 ว่าด้วยการปกครองส่วนท้องถิ่น กำหนดให้มีการจัดการปกครองส่วนท้องถิ่นของประเทศภายใต้หลักการสำคัญ คือ รัฐจะต้องให้ความเป็นอิสระแก่ท้องถิ่นตามหลักแห่งการปกครองตนเองตามเจตนารมณ์ของประชาชนในท้องถิ่น และได้กำหนดแนวทางและเงื่อนไขในการดำเนินการให้สอดคล้องกับหลักการดังกล่าวหลายประการ ดังนี้

(1) การกำหนดสิทธิในการจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

(2) การจำกัดอำนาจของรัฐลงโดยกำหนดให้รัฐใช้อำนาจกำกับดูแลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเฉพาะที่จำเป็นตามที่กฎหมายบัญญัติเท่านั้น

(3) กำหนดให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีความเป็นอิสระในการกำหนดนโยบาย การปกครอง การบริหาร การบริหารงานบุคคล การเงินและการคลัง และอำนาจหน้าที่ของตนเองโดยเฉพาะ

(4) การกำหนดอำนาจและหน้าที่ระหว่างรัฐกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นใหม่ให้มีลักษณะการกระจายอำนาจมากขึ้น

(5) การกำหนดให้มีการปรับปรุงโครงสร้างขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นให้มีลักษณะที่เป็นประชาธิปไตยมากขึ้น กำหนดให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีโครงสร้างประกอบด้วยสมาชิกสภาท้องถิ่นและคณะผู้บริหารมาจากการเลือกตั้งโดยตรงของประชาชน

(6) การขยายอำนาจการปกครองตนเองของประชาชนในท้องถิ่นโดยให้ประชาชนมีอำนาจเลือกตั้งและถอดถอนสมาชิกสภาท้องถิ่นและผู้บริหารท้องถิ่น

(7) กำหนดให้ประชาชน ในท้องถิ่นมีอำนาจเสนอร่างกฎหมายท้องถิ่น เป็นการเปิดโอกาสให้ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในการปกครองท้องถิ่นมากยิ่งขึ้น

(8) การกำหนดให้การบริหารงานบุคคลของท้องถิ่นเป็นไปตามความต้องการและความเหมาะสมของแต่ละท้องถิ่น

(9) การกำหนดให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีอำนาจหน้าที่ในการบำรุงรักษาศิลปะ จารีตประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่นหรือวัฒนธรรมอันดีของท้องถิ่น

(10) การกำหนดให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีอำนาจหน้าที่ในการส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม

การบัญญัติกฎหมายและการแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายเกี่ยวกับการจัดระเบียบบริหารท้องถิ่น ภายหลังการประกาศรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 มีสาระสำคัญดังนี้

(1) พระราชบัญญัติที่ตราขึ้นเพื่อจัดระเบียบบริหารราชการในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นใหม่ ยกเลิกการจัดระเบียบบริหารราชการแบบเดิม ซึ่งมีปัญหาด้านโครงสร้างที่ไม่สอดคล้องกับระบอบประชาธิปไตย และมีปัญหาด้านอื่นๆ อันทำให้ไม่สามารถดำเนินกิจการท้องถิ่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ ได้แก่

- พระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540

- พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมืองพัทยา พ.ศ. 2542

- พระราชบัญญัติเปลี่ยนแปลงฐานะของสุขาภิบาลเป็นเทศบาล พ.ศ. 2542

(2) พระราชบัญญัติที่ตราขึ้น เพื่อแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติที่ใช้จัดระเบียบบริหารราชการขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่างๆ เพื่อให้การจัดระเบียบขององค์กรนั้นๆ สอดคล้องกับบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ ได้แก่

- พระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2542

- พระราชบัญญัติเทศบาล (ฉบับที่ 10) พ.ศ. 2542

- พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2542

- พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการกรุงเทพมหานคร (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2542

(3) พระราชบัญญัติที่ตราขึ้นใหม่และแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติเดิม ตามเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญในการพัฒนาการกระจายอำนาจให้แก่ท้องถิ่น และส่งเสริมสิทธิ ตลอดจนการมีส่วนร่วมในการปกครองตนเองของประชาชนในท้องถิ่น โดยกำหนดหลักเกณฑ์และเงื่อนไข วิธีการ ในการกระจายอำนาจ และการใช้สิทธิการปกครองตนเองของประชาชนในท้องถิ่นตามหลักการที่รัฐธรรมนูญได้บัญญัติไว้ ได้แก่

- พระราชบัญญัติว่าด้วยการเข้าชื่อเสนอข้อบัญญัติท้องถิ่น พ.ศ. 2542

- พระราชบัญญัติว่าด้วยการลงคะแนนเสียงเพื่อถอดถอนสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. 2542

- พระราชบัญญัติระเบียบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542

- พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542

- พระราชบัญญัติเทศบาล (ฉบับที่ 11) พ.ศ. 2543

- พระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. 2545

การปฏิรูปการบริหารท้องถิ่นตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540

การปฏิรูปด้านโครงสร้างท้องถิ่น

การปฏิรูปการบริหารท้องถิ่นในด้านโครงสร้าง เป็นผลมาจากการที่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 ได้บัญญัติหลักเกณฑ์ในการกำหนดโครงสร้างขององค์การปกครองส่วนท้องถิ่นใหม่ให้สอดคล้องกับหลักประชาธิปไตย ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในระบบการบริหารท้องถิ่นของไทย พอสรุปได้ 2 ประการ

1. การเปลี่ยนแปลงรูปแบบและจำนวนขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

ก่อนการประกาศใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในประเทศไทย มี 6 รูปแบบ ดังนี้

(1) องค์การบริหารส่วนจังหวัด

(2) เทศบาล

(3) สุขาภิบาล

(4) องค์การบริหารส่วนตำบล

(5) กรุงเทพมหานคร

(6) เมืองพัทยา

และได้มีการประกาศพระราชบัญญัติเปลี่ยนแปลงฐานะของสุขาภิบาลเป็นเทศบาล พ.ศ. 2542 เมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2542 เป็นผลให้รูปแบบขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทยลดลงเหลืออยู่เพียง 5 รูปแบบ



2. การปรับปรุงโครงสร้างขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

ก่อนการประกาศใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 โครงสร้างหลักขององค์การบริหารส่วนจังหวัด เทศบาล องค์การบริหารส่วนตำบล กรุงเทพมหานคร และเมืองพัทยา มีลักษณะเดียวกันคือประกอบด้วยฝ่ายนิติบัญญัติ และฝ่ายบริหาร ซึ่งสอดคล้องกับรัฐธรรมนูญใหม่ แต่สุขาภิบาลมีโครงสร้างประกอบด้วยองค์กรเดียว คือ คณะกรรมการสุขาภิบาล ทำหน้าที่ทั้งด้านนิติบัญญัติและบริหาร จึงไม่ถูกต้องตามรัฐธรรมนูญ และในที่สุดก็ถูกยุบเลิกไปเมื่อปี พ.ศ. 2542

การเปลี่ยนแปลงด้านโครงสร้างขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบต่างๆ ภายหลังการประกาศใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 มีสาระสำคัญพอสรุปได้ดังนี้

2.1 องค์การบริหารส่วนจังหวัด

เดิมจัดตั้งตามพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนจังหวัด พ.ศ. 2498 ประกอบด้วยสภาจังหวัด ทำหน้าที่ด้านนิติบัญญัติ มีจำนวนสมาชิก 18/24/30/36 คน ทั้งนี้เป็นไปตามเกณฑ์จำนวนราษฎร มาจากการเลือกตั้งของประชาชน มีวาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปี และผู้ว่าราชการจังหวัดดำรงตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบริหาร

ภายหลังการประกาศใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 มีโครงสร้างประกอบด้วย สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด ทำหน้าที่เป็นฝ่ายนิติบัญญัติ และนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด เป็นหัวหน้าฝ่ายบริหาร สภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดประกอบด้วยสมาชิกที่มาจากการเลือกตั้ง มีวาระดำรงตำแหน่ง 4 ปี มีจำนวนสมาชิก 24/30/36/42/48 คน ตามเกณฑ์จำนวนราษฎร นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด มีรองนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด เป็นผู้ช่วยในการบริหารงาน ทั้งนี้ องค์การบริหารส่วนจังหวัดที่มีสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด จำนวน 24 หรือ 30 คน มีรองนายกฯ ได้ 2 คน ถ้ามีสมาชิกสภาฯ 36 หรือ 42 คน มีรองนายกฯ 3 คน และถ้ามีสภาฯ ขนาดใหญ่ มีสมาชิก 48 คน มีรองนายกฯ 4 คน

องค์การบริหารส่วนจังหวัด

ตามพระราชบัญญัติฯ พ.ศ. 2498

สภาจังหวัด

ผู้ว่าราชการจังหวัด

สมาชิกสภาจังหวัด

ที่ราษฎรเลือกตั้ง

18/24/30/36 คน

(วาระ 5 ปี)

องค์การบริหารส่วนจังหวัด

ตามพระราชบัญญัติฯ พ.ศ. 2540

สภาองค์การบริหาร

ส่วนจังหวัด

สมาชิกสภาจังหวัด

ที่ราษฎรเลือกตั้ง

24/30/36/42/48 คน

(วาระ 4 ปี)

นายกองค์การบริหาร

ส่วนจังหวัด

และ

รองนายกองค์การฯ

2/3/4 คน






















2.2 เทศบาล มีโครงสร้างใกล้เคียงกับโครงสร้างขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่รัฐธรรมนูญกำหนดมาก

เทศบาล

รูปแบบคณะเทศมนตรี

สภาเทศบาล

คณะเทศมนตรี

สมาชิกที่ราษฎรเลือกตั้ง

-เทศบาลตำบล 12 คน

-เทศบาลเมือง 18 คน

-เทศบาลนคร 24 คน

(วาระ 4 ปี)

-นายกเทศมนตรี

-เทศมนตรี

เทศบาลตำบลไม่เกิน 2 คน

เทศบาลเมืองไม่เกิน 3 คน

เทศบาลนครไม่เกิน 4 คน

เทศบาล

รูปแบบนายกเทศมนตรี

สภาเทศบาล

สมาชิกที่ราษฎรเลือกตั้ง

-เทศบาลตำบล 12 คน

-เทศบาลเมือง 18 คน

-เทศบาลนคร 24 คน

(วาระ 4 ปี)



นายกเทศมนตรี

และ

รองนายกเทศมนตรี

เทศบาลตำบลไม่เกิน 2 คน

เทศบาลเมืองไม่เกิน 3 คน

เทศบาลนครไม่เกิน 4


























2.3 องค์การบริหารส่วนตำบล

องค์การบริหารส่วนตำบล (2537)

องค์การบริหารส่วนตำบล (2542)

สภา อบต.

สมาชิก

โดยตำแหน่ง

สมาชิกโดยการเลือกตั้ง

กรรมการโดยมติสภาฯ

สภา อบต.



กรรมการโดยตำแหน่ง

คณะกรรมการบริหาร อบต.

ประธานกรรมการบริหาร

และ

กรรมการบริหาร 2 คน

สมาชิกที่ราษฎรเลือกตั้งหมู่บ้านละ 2 คน

(1 หมู่บ้าน มีสมาชิกได้ 6 คน)

(2 หมู่บ้าน มีสมาชิกหมู่ละ 3 คน)

คณะกรรมการบริหาร อบต.
















กำนัน

- ผู้ใหญ่บ้าน

ไม่เกิน 2 คน

- สมาชิก

สภาฯ

โดยการเลือกตั้ง

ไม่เกิน 4 คน

หมู่บ้านละ 2 คน

-กำนัน

-ผู้ใหญ่บ้าน

-แพทย์

ประจำตำบล



















2.4 เมืองพัทยา ตามพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมืองพัทยา พ.ศ. 2521 เมืองพัทยาจัดองค์การแบบผู้จัดการนคร สภาเมืองพัทยาประกอบด้วยสมาชิกสภาเมืองพัทยา 2 ประเภท รวม 17 คน ดังนี้

(1) สมาชิกโดยการเลือกตั้งของราษฎรในเขตเมืองพัทยา จำนวน 9 คน

(2) สมาชิกโดยการแต่งตั้ง จำนวน 8 คน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยเป็นผู้แต่งตั้งจาก

- สาขาอาชีพต่างๆ จำนวน 4 คน

- ตัวแทนหน่วยราชการที่เกี่ยวข้อง จำนวน 4 คน

โครงสร้างเมืองพัทยา ตามพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมืองพัทยา พ.ศ. 2542 ได้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเป็นอย่างมาก ทั้งนี้ได้ยกเลิกการจัดโครงสร้างแบบผู้จัดการนคร และใช้โครงสร้างแบบสภา – นายกเทศมนตรี ประกอบด้วย ฝ่ายนิติบัญญัติ คือ สภาเมืองพัทยา ซึ่งมีสมาชิก 24 คน มาจากการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน และฝ่ายบริหาร คือ นายกเมืองพัทยา มาจากการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชนเช่นเดียวกัน

การปฏิรูปด้านอำนาจท้องถิ่น

องค์ประกอบที่สำคัญของการบริหารท้องถิ่นตามระบอบประชาธิปไตย คือ อำนาจอิสระในการปกครองตนเองของท้องถิ่น

1. อำนาจท้องถิ่นกับอำนาจรัฐบาล

การทำให้ท้องถิ่นมีอำนาจอิสระในการปกครองตนเองของท้องถิ่นของตนเองเพิ่มขึ้นนั้น จะต้องดำเนินการปรับปรุงด้านอำนาจ 2 ประการ ดังนี้

(1) การลดอำนาจส่วนกลาง การลดอำนาจส่วนกลางกระทำได้ 2 ลักษณะ คือ

- จำกัดอำนาจของส่วนกลางไม่ให้เข้าไปควบคุม ก้าวก่าย หรือแทรกแซงการบริหารงานของท้องถิ่นมากจนเกินไปจนทำให้ท้องถิ่นขาดอิสระ

- ลดอำนาจหน้าที่ของส่วนกลาง ให้มีอำนาจหน้าที่เฉพาะในกิจการที่มีความจำเป็นต้องดำเนินการโดยองค์กรของรัฐในส่วนกลาง กิจการใดที่สมควรให้ท้องถิ่นดำเนินการ ก็กระจายอำนาจและหน้าที่ให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นผู้ดำเนินการบนพื้นฐานเจตนารมณ์ของประชาชนในท้องถิ่นนั้น

(2) การเพิ่มอำนาจท้องถิ่น การเพิ่มอำนาจของท้องถิ่นให้มากขึ้นกระทำได้ใน 2 ลักษณะ คือ

- เพิ่มอำนาจอิสระของท้องถิ่น ให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นสามารถบริหารและดำเนินกิจการชองท้องถิ่นได้อย่างเป็นอิสระตามเจตนารมณ์ของประชาชนในท้องถิ่น ตัวอย่างที่เห็นได้ชัด คือการเปลี่ยนแปลงระบบบริหารงานบุคคลของท้องถิ่น ซึ่งทำให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีความเป็นอิสระในการบริหารงานบุคคลของตนเองมากขึ้น

- เพิ่มอำนาจหน้าที่ท้องถิ่น ให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีอำนาจหน้าที่รับผิดชอบกิจการที่ควรอยู่ในอำนาจหน้าที่ของท้องถิ่น ทำให้การดำเนินกิจการสาธารณะในท้องถิ่นเป็นไปตามความต้องการของประชาชนในท้องถิ่นมากยิ่งขึ้น

2. การปรับปรุงอำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

อำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ตามพระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่ท้องถิ่น พ.ศ. 2542

อำนาจหน้าที่ของกรุงเทพมหานคร

อำนาจฯ ของเทศบาล เมืองพัทยา องค์การบริหารส่วนตำบล



อำนาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนจังหวัด

1. การจัดทำแผนพัฒนาท้องถิ่นของตนเอง

2. การจัดให้มีและบำรุงรักษาทางบก ทางน้ำ และทางระบายน้ำ

3. การจัดให้มีและควบคุมตลาด ท่าเทียบเรือ ท่าข้าม และที่จอดรถ

4. การสาธารณูปโภคและการก่อสร้างอื่นๆ

5. การสาธารณูปการ

6. การส่งเสริมการฝึก และการประกอบอาชีพ

7. การพาณิชย์ และการส่งเสริมการลงทุน

8. การส่งเสริมการท่องเที่ยว

9. การจัดการศึกษา

10. การสังคมสงเคราะห์ และการพัฒนาคุณภาพชีวิต เด็ก สตรี คนชรา และผู้ด้อยโอกาส

11. การบำรุงรักษาศิลปะ จารีตประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่น และ วัฒนธรรมอันดีของท้องถิ่น

12. การปรับปรุงแหล่งชุมชนแอดอัดและการจัดการเกี่ยวกับที่อยู่อาศัย

13. การจัดให้มีและบำรุงรักษาสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ

14. การส่งเสริมกีฬา

15. การส่งเสริมประชาธิปไตย ความเสมอภาค และสิทธิเสรีภาพของประชาชน



1. การจัดทำแผนพัฒนาท้องถิ่นของตนเอง และประสานการจัดทำแผนพัฒนาจังหวัดตามระเบียบที่คณะรัฐมนตรีกำหนด

2. การสนับสนุนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอื่นในการพัฒนาท้องถิ่น

3. การประสานและให้ความร่วมมือในการปฏิบัติหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

4. การแบ่งสรรเงินซึ่งตามกฎหมายจะต้องแบ่งให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

5. การคุ้มครอง ดูแล และบำรุงรักษาป่าไม้ ที่ดิน ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

6. การจัดการศึกษา

7. การส่งเสริมประชาธิปไตย ความเสมอภาค และสิทธิเสรีภาพของประชาชน

8. ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของราษฎรในการพัฒนาท้องถิ่น

9. การส่งเสริมการพัฒนาเทคโนโลยีที่เหมาะสม

10. การจัดตั้งและดูแลระบบบำบัดน้ำเสียรวม

11. การกำจัดขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลรวม

12. การจัดการสิ่งแวดล้อมและมลพิษต่างๆ

อำนาจหน้าที่ของกรุงเทพมหานคร

อำนาจฯ ของเทศบาล เมืองพัทยา องค์การบริหารส่วนตำบล



อำนาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนจังหวัด

16. ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของราษฎรในการพัฒนาท้องถิ่น

17. การรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง

18. การกำจัดมูลฝอย สิ่งปฏิกูล และน้ำเสีย

19. การสาธารณสุข การอนามัยครอบครัว และการรักษาพยาบาล

20. การจัดให้มีและความคุมสุสาน และฌาปนสถาน

21. การควบคุมการเลี้ยงสัตว์

22. การจัดให้มีและควบคุมการฆ่าสัตว์

23. การรักษาความปลอดภัย ความเป็นระเบียบเรียบร้อย และการอนามัย โรงมหรสพ และสาธารณสถานอื่นๆ

24. การจัดการ การบำรุงรักษา และการใช้ประโยชน์จากป่าไม้ ที่ดิน ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

25. การผังเมือง

26. การขนส่งและการวิศวกรรมจราจร

27. การดูแลรักษาที่สาธารณะ

28. การควบคุมอาคาร

29. การป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย

30. การรักษาความสงบเรียบร้อย การส่งเสริมและสนับสนุนการป้องกันและรักษาความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน

31. กิจการอื่นใดที่เป็นผลประโยชน์ของประชาชนในท้องถิ่นตามที่คณะกรรมการประกาศกำหนด





13. การจัดการและดูแลสถานีขนส่งทางบกและทางน้ำ

14. การส่งเสริมการท่องเที่ยว

15. การพาณิชย์ การส่งเสริมการลงทุน และการทำกิจการ ไม่ว่าจะดำเนินการเองหรือร่วมกับบุคคลอื่นหรือจากสหการ

16. การสร้างและบำรุงรักษาทางบกและทางน้ำที่เชื่อมต่อระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

17. การจัดตั้งและดูแลตลาดกลาง

18. การส่งเสริมกีฬา จารีตประเพณี และวัฒนธรรมอันดีงามของท้องถิ่น

19. การจัดให้มีโรงพยาบาลจังหวัด การรักษาพยาบาล การป้องกัน และควบคุมโรคติดต่อ

20. การจัดให้มีพิพิธภัณฑ์และหอจดหมายเหตุ

21. การขนส่งมวลชนและการวิศวกรรมจราจร

22. การป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย

23.การจัดให้มีระบบรักษาความสงบเรียบร้อยในจังหวัด

24. จัดทำกิจการใดอันเป็นอำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอื่นที่อยู่ในเขตและกิจการนั้นเป็นการสมควรให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอื่นร่วมดำเนินการหรือให้องค์การบริหารส่วนจังหวัดจัดทำ ทั้งนี้ ตามที่คณะกรรมการประกาศกำหนด

25. สนับสนุนหรือช่วยเหลือส่วนราชการ หรือองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอื่นในการพัฒนาท้องถิ่น

26. การให้บริการแก่เอกชน ส่วนราชการ หน่วยงานของรัฐ รัฐวิสาหกิจหรือองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอื่น

27. การสังคมสงเคราะห์ และการพัฒนาคุณภาพชีวิต เด็ก สตรี คนชรา และผู้ด้อยโอกาส



อำนาจหน้าที่ของกรุงเทพมหานคร

อำนาจฯ ของเทศบาล เมืองพัทยา องค์การบริหารส่วนตำบล



อำนาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนจังหวัด





28.จัดทำกิจการอื่นใดตามที่กำหนดไว้ในพระราชบัญญัตินี้หรือกฎหมายอื่นกำหนดให้เป็นอำนาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนจังหวัด

29.กิจการอื่นใดที่เป็นผลประโยชน์ของประชาชนในท้องถิ่นตามที่คณะกรรมการประกาศกำหนด





การปฏิรูปด้านสิทธิของพลเมืองท้องถิ่น

ปัจจัยสำคัญที่สุดในการดำเนินการบริหารท้องถิ่น คือการมีส่วนร่วมของประชาชน เมื่อรัฐบาลกระจายอำนาจให้ประชาชนในท้องถิ่นปกครองตนเอง อำนาจท้องถิ่นย่อมเป็นของประชาชน พลเมืองท้องถิ่นย่อมมีสิทธิที่จะกำหนดทิศทางและวิถีชีวิตของท้องถิ่นตน อำนาจปกครองตนเองของประชาชนที่เห็นเป็นรูปธรรมมากที่สุด ได้แก่ อำนาจในการกำหนดตัวบุคคลที่จะเป็นผู้ใช้อำนาจของท้องถิ่นแทนประชาชน ซึ่งออกมาในรูปแบบของการมีสิทธิเลือกตั้งในระดับท้องถิ่น ภายหลังการประกาศใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญสิทธิในการบริหารท้องถิ่นของพลเมืองท้องถิ่น มีสาระสำคัญดังนี้

1. สิทธิเลือกตั้ง รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 ได้บัญญัติเรื่องที่มาของสมาชิกสภาท้องถิ่นและคณะผู้บริหารท้องถิ่นไว้ใน มาตรา 285 โดยกำหนดให้สมาชิกสภาท้องถิ่นต้องมาจากการเลือกตั้งโดยตรงของประชาชน หรือมาจากความเห็นชอบของสภาท้องถิ่น

2. สิทธิในการถอดถอน รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 มาตรา 286 บัญญัติไว้ว่า “ราษฎรผู้มีสิทธิเลือกตั้งในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นใด มีจำนวนไม่น้อยกว่าสามในสี่ของจำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่มาลงคะแนนเสียง เห็นว่าสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่นผู้ใดขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น ไม่สมควรดำรงตำแหน่งต่อไป ให้สมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่นผู้นั้นพ้นจากตำแหน่ง ทั้งนี้ ตามที่กฎหมายบัญญัติ”

นอกจากนั้นได้มีการประการพระราชบัญญัติว่าด้วยการลงคะแนนเสียงเพื่อถอดถอนสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. 2542 การกำหนดวิธีและขั้นตอนการลงคะแนนเสียงถอดถอนสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น รวมทั้งวิธีการพิจารณาคัดค้านการลงคะแนนเสียง ซึ่งสามารถพิจารณารายละเอียดได้ดังนี้

(1) ประชาชนเห็นว่าสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่นคนใดไม่สมควรดำรงตำแหน่งต่อไป จะต้องเข้าชื่อร้องขอต่อผู้ว่าราชการจังหวัดเพื่อดำเนินการให้มีการลงคะแนนเสียงถอดถอนสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น จะต้องถือตามเกณฑ์จำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ดังต่อไปนี้

- ในกรณีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีผู้มีสิทธิเลือกตั้งไม่เกินจำนวน 100,000 คน จะต้องมีผู้เข้าชื่อไม่น้อยกว่า 1 ใน 5 ของจำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น

- ในกรณีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีผู้มีสิทธิเลือกตั้งจำนวน 100,000 – 500,000 คน จะต้องมีผู้เข้าชื่อไม่น้อยกว่า 20,000 คน ของจำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น

- ในกรณีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีผู้มีสิทธิเลือกตั้งจำนวน 500,000 – 1,000,000 คน จะต้องมีผู้เข้าชื่อไม่น้อยกว่า 20,000 คน ของจำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น

- ในกรณีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีผู้มีสิทธิเลือกตั้งจำนวน 1,000,000 คนขึ้นไป จะต้องมีผู้เข้าชื่อไม่น้อยกว่า 30,000 คนของจำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น

(2) ผู้มีสิทธิเลือกตั้งในท้องถิ่น ลงคะแนนเสียงเห็นชอบหรือไม่เห็นชอบการถอดถอนด้วยวิธีการลงคะแนนเสียงโดยตรงและลับ

(3) หากมีผู้ใช้สิทธิลงคะแนนเสียงไม่ถึงกึ่งหนึ่งของจำนวนผู้มีสิทธิลงคะแนนเสียงทั้งหมดในท้องถิ่นนั้นให้การเข้าชื่อถอดถอนบุคคลนั้นเป็นอันตกไป และจะร้องขอให้มีการลงคะแนนถอดถอนบุคคลนั้นด้วยเหตุผลเดิมไม่ได้อีก

(4) หากมีผู้มาใช้สิทธิเกินกึ่งหนึ่ง และผู้มาลงคะแนนเสียงไม่น้อยกว่า 3 ใน 4 เห็นว่าควรถอดถอนบุคคลนั้นก็ให้บุคคลดังกล่าวพ้นจากตำแหน่งไปนับตั้งแต่วันลงคะแนน

3. สิทธิในการเสนอร่างกฎหมาย

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 ได้กำหนดให้ประชาชนในท้องถิ่นมีสิทธิเสนอร่างกฎหมายท้องถิ่นได้ ดังได้บัญญัติไว้ใน มาตรา 287 ว่า “ราษฎรผู้มีสิทธิเลือกตั้งในองค์กาปกครองส่วนท้องถิ่นใดมีจำนวนไม่น้อยกว่ากึ่งหนึ่งของจำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งในองค์กาปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น มีสิทธิเข้าชื่อร้องขอต่อประธานสภาท้องถิ่นเพิ่อให้สภาท้องถิ่นพิจารณาออกข้อบัญญัติท้องถิ่นได้”

เพื่อดำเนินการตามบทบัญญัติข้างต้น จึงมีการตรา พระราชบัญญัติว่าด้วยการเข้าชื่อเสนอข้อบัญญัติท้องถิ่น พ.ศ.2552 กำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการในการใช้สิทธิของพลเมืองท้องถิ่นดังกล่าว พอสรุปสาระสำคัญได้ดังนี้

(1) ผู้มีสิทธิเลือกตั้งในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเข้าชื่อกันไม่น้อยกว่ากึ่งหนึ่งของจำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งทั้งหมดในท้องถิ่นนั้นร้องขอต่อประธานสภาท้องถิ่น เพื่อจัดดำเนินการให้สภาท้องถิ่นพิจารณาออกข้อบัญญัติท้องถิ่น

(2) ผู้ที่ร้องขอต้องจัดทำร่างข้อบัญญัติท้องถิ่น ที่มีรายละเอียดพอสมควร พร้อมทั้งเสนอเหตุผลในการร้องขอให้มีการตราข้อบัญญัติท้องถิ่นดังกล่าวมาพร้อมกับการร้องขอด้วย

(3) ผู้ที่เข้าชื่อกันเสนอร่างข้อบัญญัติท้องถิ่น ต้องกำหนดรายชื่อผู้เข้าแทนของตนที่ได้รับมอบหมายให้มีอำนาจการดำเนินการต่าง ๆอันเกี่ยวกับการเสนอและการพิจารณาร่างข้อบัญญัติท้องถิ่นที่ได้เสนอให้สภาท้องถิ่นพิจารณา

(4) สภาท้องถิ่นรับร่างข้อบัญญัติท้องถิ่นดังกล่าวมาพิจารณาตามกระบวนการพิจารณาร่างข้อบัญญัติท้องถิ่นขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น

4. สิทธิในการเลือกรูปแบบการบริหาร

พระราชบัญญัติเทศบาล (ฉบับที่ 11) พ.ศ.2543 ได้กำหนดให้ประชาชนในเขตเทศบาลมีสิทธิที่จะเลือกรูปแบบการบริหารเทศบาลของตนเอง ซึ่งไม่มีประชาชนในท้องถิ่นอื่นใดมีสิทธิดังกล่าวนี้ การเลือกรูปแบบการบริหารเทศบาลนั้น หมายถึง การเลือกใช้รูปแบบการบริหารระหว่าง รูปแบบคณะเทศมนตรี อันเป็นการจัดรูปแบบการบริหารแบบเดิม มีคณะผู้บริหาร คือ คณะเทศมนตรีที่มาจากความคิดเห็นชอบของสภาเทศบาลกับรูปแบบนายกเทศมนตรีซึ่งเป็นการจัดรูปแบบการบริหารแบบใหม่ ยังไม่เคยนำมาใช้ในการบริหารเทศบาลมาก่อน เป็นรูแบบที่มีผู้บริหาร คือ นายกเทศมนตรี มาจากการเลือกตั้งโดยตรงของประชาชนในเขตเทศบาล

ทั้งนี้ ได้มีการกำหนดไว้ในมาตรา 14 แห่งพระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ.2496 (แก้ไขเพิ่มเติมถึง ฉบับที่ 11 พ.ศ. 2543) ว่า “เทศบาลแห่งใดจะมีการบริหารในรูปแบบคณะเทศมนตรีหรือนายกเทศมนตรี ให้เป็นไปตามเจตนารมณ์ของประชาชนในเขตเทศบาลแต่ละแห่ง ตามวิธีการที่กำหนดไว้ในบทบัญญัติมาตรานี้”

สำหรับขั้นตอนและวิธีการในการทำประชามติเพื่อเลือกรูปแบบการบริหารเทศบาล พอสรุปได้ ดังนี้

(1) ผู้มีสิทธิเลือกตั้งสมาชิกเทศบาลในเขตเทศบาล จำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งในสี่ของจำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาลในเขตเทศบาลนั้น มีสิทธิเข้าชื่อร้องขอต่อคณะกรรมการการเลือกตั้งเพื่อให้จัดทำประชามติในเขตเทศบาลนั้น

(2) การร้องขอให้ทำประชามติ ต้องเสนอต่อคณะกรรมการการเลือกตั้งก่อนครบวาระของสภาเทศบาลที่ดำรงตำแหน่งอยู่ในขณะนั้น ไม่น้อยกว่าสามร้อยหกสิบวัน

(3) การร้องขอให้ทำประชามติจะกระทำในวาระของสภาเทศบาลหนึ่งได้เพียงครั้งเดียว

(4) ผู้มีสิทธิออกเสียงประชามติ ได้แก่ ผู้มีสิทธิเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาลในเขตเทศบาลนั้น

(5) ผลของประชามติให้นำมาใช้เมื่อมีการเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาลเป็นการทั่วไปในคราวถัดไปจากวันที่มีการออกเสียงประชามติ

(6) ให้ใช้รูปแบบการบริหารตามผลประชามตินั้นตลอดไปจนกว่าจะมีการออกเสียงประชามติในเขตเทศบาลนั้นให้เปลี่ยนแปลงรูปแบบบริหารเทศบาลเป็นอย่างอื่น

การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่นของไทย

การจัดระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน

1. วิวัฒนาการของการจัดระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน

1.1 การจัดระเบียบบริหารราชการแผ่นดินในสมัยสุโขทัย การจัดระเบียบบริหารราชการแผ่นดินในสมัยสุโขทัย เป็นไปตามประเพณีการปกครองแบบพ่อปกครองลูก อยู่ในความปกครองของพ่อเมือง การจัดระเบียบบริหารเมืองต่างๆ พระมหากษัตริย์ทรงอำนวยการปกครองอาณาจักรสุโขทัย จัดระเบียบเมืองต่างๆ ในพระราชอาณาเขต แบ่งเป็นราชธานีเป็นศูนย์กลางในการปกครองราชอาณาจักร หัวเมืองชั้นในหรือเมืองลูกหลวงตั้งอยู่ล้อมรอบราชธานี มีพระบรมวงศานุวงศ์เป็นผู้ดูแล ภายใต้การอำนวยการปกครองของพระมหากษัตริย์ หัวเมืองชั้นนอกหรือเมืองพระยามหานคร เป็นเมืองใหญ่ที่ตั้งอยู่ห่างจากราชธานีออกไป มีพระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งเป็นผู้ปกครองเมือง มีอำนาจอิสระในการบริหารและมีอำนาจเหนือเมืองเล็กๆ ที่อยู่ใกล้ๆกันด้วย แต่จะต้องขึ้นกับสุโขทัยโดยต้องส่งส่วยและเกณฑ์กำลังไพร่พลไว้คอยช่วยเหลือเมืองหลวง ลักษณะเช่นนี้ทำให้เกิดความเข้าใจผิดว่ามีการกระจายอำนาจในประเทศไทยตั้งแต่สมัยสุโขทัย

1.2 การจัดระเบียบบริหารราชการแผ่นดินในสมัยอยุธยา อาณาจักรอยุธยาในระยะแรกจัดระเบียบบ้านเมืองคล้ายกับอาณาจักรสุโขทัย คือแบ่งเป็นราชธานี ซึ่งเป็นศูนย์กลางในการปกครองราชอาณาจักร หัวเมืองชั้นในหรือเมืองหลวง หัวเมืองชั้นนอกหรือเมืองพระยามหานคร และเมืองประเทศราช

ต่อมาอาณาจักรอยุธยาขยายตัวกลายเป็นอาณาจักรขนาดใหญ่ มีโครงสร้างที่ซับซ้อนกว่าเดิม การจัดระเบียบบ้านเมืองมีลักษณะการรวมอำนาจที่รัดกุมและแน่นแฟ้นกว่าสมัยสุโขทัยเป็นอย่างมาก เนื่องจากอยุธยามีอำนาจแข็งแกร่ง สามารถแผ่ขยายอิทธิพลครอบคลุมทั้งอาณาจักร

1.3 การจัดระเบียบบริหารราชการแผ่นดินในสมัยธนบุรี สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ทรงจัดการปกครองเช่นเดียวกับสมัยอยุธยา คือมีกรุงธนบุรี เป็นราชธานี เป็นศูนย์กลางอำนาจการปกครอง จัดลำดับหัวเมืองเป็นเมืองชั้นเอก โท ตรี จัตวา เมืองชั้นในใกล้ราชธานี มีเจ้าเมืองเป็นหัวหน้า อยู่ภายใต้การควบคุมของราชธานี หัวเมืองชั้นนอกเจ้าเมืองซึ่งแต่งตั้งจากพระราชวงศ์เป็นผู้ปกครองดูแล เมืองประเทศราชปกครองตนเองอย่างเป็นอิสระแต่ต้องส่งเครื่องราชบรรณาการ ส่งส่วย และส่งกำลังทหารมาช่วยรบเมื่อเมืองหลวงต้องการ

1.4 การจัดระเบียบบริหารราชการแผ่นดินในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น การปกครองบ้านเมืองไม่แตกต่างจากสมัยอยุธยา และธนบุรีมากนัก พระมหากษัตริย์ทรงมีอำนาจเด็ดขาดทรงเป็นทั้งประมุขแห่งราชอาณาจักร อาณาจักรรัตนโกสินทร์ มีกรุงเทพฯ เป็นราชธานีจัดระบบหัวเมืองชั้นใน หัวเมืองชั้นนอก และเมืองประเทศราชเช่นเดียวกับระบบที่ใช้ในสมัยอยุธยา

1.5 การปฎิรูประบบการบริหารราชการแผ่นดินในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว มีสาระสำคัญพอสรุปได้ดังนี้

(1) ทรงจัดระเบียบบริหารราชการส่วนกลางโดยจัดตั้งหน่วยงานเพิ่มจากเดิมที่มี 6 กรม เป็น 12 กรม ซึ่งต่อมาเรียกว่ากระทรวง

(2) ทรงจัดระเบียบบริหารราชการส่วนภูมิภาค ซึ่งเรียกว่า ระบบเทศาภิบาล หน่วยราชการบริหารในระบบเทศาภิบาล ได้แก่ มณฑล เมือง อำเภอ

(3) ทรงจัดระเบียบการปกครองท้องที่ โดยกำหนดให้บ้านหลายบ้านรวมเป็นหมู่บ้าน มีผู้ใหญ่บ้านเป็นผู้ปกครอง และหลายหมู่บ้านรวมกันเป็นตำบล มีกำนันเป็นผู้ปกครอง

(4) ทรงริเริ่มจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่น มีการกระจายอำนาจให้ราษฎรในท้องถิ่นที่มีความพร้อมที่จะปกครองตนเอง

1.6 การจัดระเบียบบริหารราชการแผ่นดินในสมัยประชาธิปไตย ภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475 ได้มีการประกาศใช้รัฐธรรมนูญ จัดระเบียบกลไกการใช้อำนาจรัฐ และประกาศใช้พระราชบัญญัติว่าด้วยระเบียบราชการบริหารแห่งราชอาณาจักรสยาม พ.ศ. 2476 จัดระเบียบบริหารราชการเป็น 3 ส่วน คือ

(1) ส่วนกลาง ประกอบด้วย กระทรวง และกรม

(2) ส่วนภูมิภาค ประกอบด้วย จังหวัด และอำเภอ

(3) ส่วนท้องถิ่น ประกอบด้วย เทศบาล 3 ชั้น คือ เทศบาลนคร เทศบาลเมือง และเทศบาลตำบล









2. การจัดระเบียบบริหารราชการแผ่นดินตามพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534

2.1 การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนกลาง การบริหารราชการส่วนกลางเป็นการใช้อำนาจบริหารแบบรวมอำนาจ การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนกลางประกอบด้วยส่วนราชการ ดังนี้

• สำนักนายกรัฐมนตรี (มีฐานะเป็นกระทรวง)

• กระทรวง หรือทบวงซึ่งมีฐานะเทียบเท่ากระทรวง

• ทบวง ซึ่งสังกัดสำนักนายกรัฐมนตรีหรือกระทรวง

• กรม หรือส่วนราชการที่เรียกชื่ออย่างอื่นและมีฐานะเป็นกรม ซึ่งสังกัดหรือไม่สังกัดสำนักนายกรัฐมนตรี กระทรวงหรือทบวง

ตามพระราชบัญญัติปรับปรุงกระทรวง ทบวง กรม พ.ศ. 2545 ได้จัดแบ่ง กระทรวง และส่วนราชการที่มีฐานะเป็นกระทรวง รวม 20 หน่วยงาน ได้แก่ สำนักนายกรัฐมนตรี กระทรวงกลาโหม กระทรวงการคลัง กระทรวงการต่างประเทศ กระทรวงท่องเที่ยวและกีฬา กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ กระทรวงคมนาคม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร กระทรวงพลังงาน กระทรวงพาณิชย์ กระทรวงมหาดไทย กระทรวงยุติธรรม กระทรวงวัฒนธรรม กระทรวงวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี กระทรวงศึกษาธิการ กระทรวงสาธรณสุข และกระทรวงอุตสาหกรรม

กระทรวงหนึ่งๆมีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเป็นผู้บังคับบัญชาข้าราชการและกำหนดนโยบายของกระทรวงให้สอดคล้องกับนโยบายที่คณะรัฐมนตรีกำหนดหรืออนุมัติและรับผิดชอบในการปฏิบัติราชการของกระทรวง และจะให้มีรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเป็นผู้ช่วยสั่งและปฏิบัติราชการก็ได้ ให้มีปลัดกระทรวงมีหน้าที่รับผิดชอบควบคุมราชการประจะในกระทรวง เป็นผู้บังคับบัญชาข้าราชการประจำในกระทรวงจากรับมนตรี โดยมีรองปลัดกระทรวงหรือผู้ช่วยปลัดกระทรวงเป็นผู้ช่วยสั่งการและปฏิบัติราชการแทน

2.2 การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนภูมิภาค การบริหารราชการส่วนภูมิภาคเป็นการบริหารราชการตามหลักการแบ่งอำนาจโดยส่วนกลางแบ่งอำนาจในการบริหารราชการให้แก่ภูมิภาค

จังหวัด เป็นหน่วยราชการที่ปกครองส่วนภูมิภาคที่ใหญ่ที่สุด มีฐานะเป็นนิติบุคคลประกอบขึ้นด้วยอำเภอหลายอำเภอหลาย อำเภอ การตั้ง ยุบและเปลี่ยนแปลงเขตจังหวัด ให้ตราเป็นกฎหมายพระราชบัญญัติ ในจังหวัดหนึ่ง ๆ มีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นผู้รับนโยบายและคำสั่งจากนายกรัฐมนตรีในฐานะหัวหน้ารัฐบาล คณะรัฐมนตรี กระทรวง และกรม มาปฏิบัติการให้เหมาะสมกับท้องที่และประชาชนและเป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดในบรรดาข้าราชการฝ่านบริหารส่วนภูมิภาคในเขตจังหวัดที่รับผิดชอบ อาจจะมีรองผู้ว่าราชการจังหวัดหรือ ผู้ช่วยผู้ว่าราชการจังหวัด ซึ่งสังกัดกระทรวงมหาดไทย ให้แบ่งส่วนราชการของจังหวัด ดังนี้

(1) สำนักงานจังหวัด มีหน้าที่เกี่ยวกับราชการทั่วไปและการวางแผนพัฒนาจังหวัดของจังหวัดนั้นมีหัวหน้าสำนักงานจังหวัดเป็นผู้บังคับบัญชาข้าราชการและรับผิดชอบในการปฏิบัติราชการของสำนักงานจังหวัด

(2) ส่วนต่าง ๆ ซึ่งกระทรวง ทบวง กรม ได้ตั้งขึ้น มีหน้าที่เกี่ยวกับราชการของกระทรวง ทบวง กรมนั้นๆ มีหัวหน้าส่วนราชการประจำจังหวัดนั้นๆเป็นผู้ปกครองบังคับบัญชารับผิดชอบ

อำเภอ เป็นหน่วยราชการบริหารส่วนภูมิภาครองจากจังหวัด แต่ไม่มีฐานะเป็นนิติบุคคลเหมือนจังหวัด การจัดตั้ง ยุบเลิกและเปลี่ยนแปลงเขตอำเภอ กระทำได้โดยตราเป็น พระราชกฤษฎีกา มีนายอำเภอเป็นหัวหน้าปกครองบังคับบัญชาข้าราชการในอำเภอ และรับผิดชอบการบริหารราชการของอำเภอ นายอำเภอสังกัดกระทรวงมหาดไทย และให้มีปลัดอำเภอและหัวหน้าส่วนราชการประจำอำเภอซึ่งกระทรวงต่าง ๆส่งมาประจำให้ปฏิบัติหน้าที่เป็นผู้ช่วยเหลือ การแบ่งส่วนราชการของอำเภอ มีดังนี้

(1) สำนักงานอำเภอ มีหน้าที่เกี่ยวกับราชการทั่วไปของอำเภอนั้น ๆ มีนายอำเภอเป็นผู้ปกครองบังคับบัญชาข้าราชการและรับผิดชอบ

(2) ส่วนต่าง ๆ ซึ่งกระทรวง ทบวง กรมได้ตั้งขึ้นในอำเภอนั้น มีหน้าที่เกี่ยวกับราชการของกระทรวง ทบวงกรมนั้น ๆ มีหัวหน้าส่วนราชการประจำอำเภอนั้น ๆ เป็นผู้ปกครองบังคับบัญชารับผิดชอบ

2.3 การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่น มีดังนี้

(1) องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบทั่วไป ประกอบด้วย 3 รูปแบบ

- องค์การบริหารส่วนจังหวัด

- เทศบาล

- องค์การบริหารตำบล

(2) องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ ประกอบด้วย 2 รูปแบบ

- กรุงเทพมหานคร

- เมืองพัทยา



การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่น

1. การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่นในสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงริเริ่มให้มีการจัดตั้งสุขาภิบาลกรุงเทพฯ และสุขาภิบาลท่าฉลอม ซึ่งเป็นก้าวแรกของการที่ประชาชนจะมีอำนาจบริหารท้องถิ่นของตนเองทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ประกาศพระราชบัญญัติจัดการสุขาภิบาลตามหัวเมือง ร.ศ. 127 การประกาศพระราชบัญญัติฉบับนี้มิได้มีเป้าหมายที่จะเร่งรัดให้มีการจัดตั้งสุขาภิบาล มีวัตถุประสงค์เพียงเพื่อกำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการที่จะใช้เป็นการทั่วไปสำหรับการจัดตั้งและดำเนินกิจการสุขาภิบาล แบ่งเป็น 2 ประเภท คือ

- สุขาภิบาลสำหรับเมือง จัดตั้งในท้องที่เมืองที่มีความเจริญมาก

- สุขาภิบาลสำหรับตำบล จัดตั้งในท้องที่มีลักษณะเป็นชุมชนหนาแน่น และมีความเจริญอยู่เฉพาะในตำบล

ใน พ.ศ. 2458 ได้มีการแก้ไขพระราชบัญญัติจัดการสุขาภิบาลตามหัวเมือง ร.ศ. 127 โดยกำหนดให้สุขาภิบาลมีอำนาจหน้าที่เพิ่มขึ้น คือ จดทะเบียนคนเกิด คนตาย และการทะเบียนต่างๆ ในเขตสุขาภิบาล และได้แบ่งสุขาภิบาลเป็น 2 ประเภท

ประเภทแรก คือ สุขาภิบาลเมือง

ประเภทที่ 2 เรียกว่าสุขาภิบาลท้องที่

การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่นในลักษณะนี้ ได้ใช้ต่อเนื่องกันมาจนกระทั่งเกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองใน พ.ศ. 2475 และมีการจัดระเบียบบริหารราชแผ่นดินใหม่ใน พ.ศ. 2476

2. การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่นภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง

ได้มีประกาศใช้พระราชบัญญัติจัดระเบียบเทศบาล พ.ศ. 2476 กำหนดให้มีการจัดการปกครองท้องถิ่นในรูปแบบเทศบาลทั่วทั้งประเทศ รัฐบาลมีความมุ่งหมายที่จะจัดตั้งเทศบาล คือ

- เทศบาลนคร จัดตั้งในเขตเมืองใหญ่

- เทศบาลเมือง จัดตั้งในเขตเมือง

- เทศบาลตำบล จัดตั้งในเขตตำบล

3. การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่นเต็มพื้นที่ประเทศ

ความพยายามที่จะจัดตั้งเทศบาลให้เต็มพื้นที่ของประเทศ โดยยกฐานะตำบลทั่วประเทศขึ้นเป็นเทศบาลไม่ประสบผลสำเร็จ ตามที่ตั้งเป้าหมายไว้ ในพ.ศ. 2495 รัฐบาลจึงหันมารื้อฟื้นกิจการสุขาภิบาลขึ้นใหม่และได้มีการตราพระราชบัญญัติสุขาภิบาล พ.ศ. 2495 หลังจากนั้นได้จัดตั้งองค์การบริหารส่วนจังหวัดขึ้นใน พ.ศ. 2498 เพื่อบริหารกิจการท้องถิ่นในพื้นที่นอกเขตเทศบาลและสุขาภิบาล การประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้เป็นผลให้มีการบริหารท้องถิ่นในพื้นที่ทั่วประเทศ ดังนี้

- เทศบาล บริหารท้องถิ่นเมืองและชุมชนที่มีความเจริญมาก

- สุขาภิบาล บริหารท้องถิ่นที่มีความเจริญพอสมควร

- องค์การบริหารส่วนจังหวัด บริหารท้องถิ่นนอกเขตเทศบาล และสุขาภิบาลในแต่ละจังหวัด

4. การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่น ก่อนประกาศใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540

ใน พ.ศ. 2499 ได้มีการประกาศพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนตำบล พ.ศ. 2499 จัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบลขึ้น ตามพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 ก่อนการประกาศใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 ได้มีการประกาศจัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบล รวมทั้งสิ้น 6,397 แห่ง

การจัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบลทำให้ระบบการบริหารท้องถิ่นของประเทศไทยเปลี่ยนไปจากเดิม องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแต่ละองค์กร ได้แก่ เทศบาล สุขาภิบาล และองค์การบริหารส่วนจังหวัด ต่างก็มีหน้าที่รับผิดชอบการบริหารท้องถิ่นในพื้นที่ของตนเองโดยไม่มีการซ้ำซ้อนกัน จนเมื่อมีการจัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบลขึ้น พื้นที่ที่อยู่ในความรับผิดชอบขององค์การบริหารส่วนจังหวัด จึงทำให้เกิดการซ้อนทับกัน 2 ระดับ

การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่นก่อนการประกาศใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 ประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ดังนี้

(1) องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบทั่วไป 4 รูปแบบ ได้แก่ องค์การบริหารส่วนจังหวัด เทศบาล สุขาภิบาล และองค์การบริหารส่วนตำบล

(2) องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ 2 องค์กร ได้แก่ กรุงเทพมหานคร และเมืองพัทยา

5. การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่นภายหลังการปฏิรูปการบริหารท้องถิ่นตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540

การปรับปรุงการจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่นในครั้งนี้ ทำให้มีการยุบเลิกองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไป 1 รูปแบบ คือ สุขาภิบาล ทำให้การจัดระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่น ประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ดังนี้

(1) องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบทั่วไป 3 รูปแบบ ได้แก่ องค์การบริหารส่วนจังหวัด เทศบาล และองค์การบริหารส่วนตำบล

(2) องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ 2 องค์กร ได้แก่ กรุงเทพมหานคร และเมืองพัทยา

ความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับราชการบริหารส่วนกลางและส่วนภูมิภาค

1. ความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับราชการบริหารส่วนกลาง

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 ได้กำหนดหลักการเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและส่วนกลางไว้ใหม่อย่างชัดเจน ดังนี้

- รัฐจะต้องให้ความเป็นอิสระแก่ท้องถิ่นตามหลักการปกครองตนเอง

- ท้องถิ่นที่ปกครองตนเองได้สิทธิจัดตั้งเป็นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

- การกำกับดูแลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต้องทำเท่าที่จำเป็นเท่านั้น

- องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีความเป็นอิสระในการกำหนดนโยบายและ การบริหารงานของตนเอง

-อำนาจและหน้าที่และสัดส่วนภาษีอากรระหว่างรัฐกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น กำหนดโดยคณะกรรมการที่เป็นไตรภาคี ประกอบด้วย ผู้แทนหน่วยราชการ ผู้แทนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและผู้ทรงคุณวุฒิ

- การบริหารงานบุคคลของท้องถิ่นเป็นไปตามความต้องการและความเหมาะสมของแต่ละท้องถิ่น

ความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับราชการบริหารส่วนกลาง มีสาระสำคัญ ดังนี้

1. การจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

2. การกำหนดโครงสร้างขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

3. การกำหนดอำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

4. การกำหนดรายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

5. การบริหารงานบุคคลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

6. การดำเนินงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

2. ความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับราชการบริหารส่วนภูมิภาค

ราชการส่วนภูมิภาคเป็นการบริหารราชการตามหลักการแบ่งอำนาจโดยส่วนกลางแบ่งอำนาจในการบริหารราชการให้แก่ภูมิภาค คือ จังหวัด อำเภอ

หัวหน้าหน่วยราชการส่วนภูมิภาค ซึ่งมีอำนาจหน้าที่รับผิดชอบการบริหารราชการในพื้นที่จังหวัดและอำเภอตามระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน ได้แก่ ผู้ว่าราชการจังหวัด และนายอำเภอ ซึ่งได้รับมอบหมายให้มีอำนาจหน้าที่ควบคุมดูแลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

2.1 ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ว่าราชการจังหวัดกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534 กำหนดให้ผู้ว่าราชการจังหวัดมีอำนาจหน้าที่ควบคุมดูแลการบริหารราชการส่วนท้องถิ่นในทั้งจังหวัด จึงเป็นอำนาจหน้าที่ของผู้ว่าราชการที่จะควบคุมดูแลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทุกรูปแบบที่อยู่ในเขตพื้นที่ของจังหวัด ได้แก่ องค์การบริหารส่วนจังหวัด เทศบาลและองค์การบริหารส่วนตำบล รวมทั้งเมืองพัทยา ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่จังหวัดชลบุรี ก็อยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของผู้ว่าราชการจังหวัดชลบุรีตามกฎหมายนี้

2.2 ความสัมพันธ์ระหว่างนายอำเภอกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534 กำหนดให้นายอำเภอมีอำนาจหน้าที่ควบคุมดูแลการบริหารราชการส่วนท้องถิ่นในอำเภอ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นซึ่งอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของนายอำเภอโดยตรง คือ องค์การบริหารส่วนตำบล นอกจากนี้นายอำเภอยังมีหน้าที่ช่วยผู้ว่าราชการจังหวัดควบคุมดูแลเทศบาลตำบลที่อยู่ในพื้นที่อำเภอด้วย

ทำนายเลขบัตรประชาชน

ทำนายเลขบัตรประชาชน

ทํานายเลขบัตรประชาชน แบบที่ 1 : การดูเลขชีวิต

เลขรหัสบัตรประจำตัวประชาชนนั้นมี 13 ตัว แต่เราจะดูเลขตัวสุดท้าย คือการดูเลขชีวิตท่านว่าเป็นอย่างไรบ้าง
ตัวอย่าง :
เลขในบัตรประจำตัวประชาชนคือ 5 6485 54823 48 6 เลขตัวสุดท้ายคือเลข 6

ทํานายเลขบัตรประชาชน แบบที่ 2 : การดูเลขคู่ชีวิต

เลขรหัสบัตรประจำตัวประชาชนนั้นมี 13 ตัว แต่เราจะเอาเลข 3 ตัวสุดท้ายมารวมกัน..คือการดูเลขคู่ชีวิตท่านว่าเป็นอย่างไรบ้าง
ตัวอย่าง :
เลขในบัตรประจำตัวประชาชนคือ 5 6485 54823 48 6 เลข 3 ตัวสุดท้ายคือ 4+8+6=18( ได้ 18 นำ 1+8=9 )

ความหมายของเลขศาสตร์ ทํานายบัตรประจำตัวประชาชนมีดังนี้

หมายเลข 1
แสดงถึงความเด็ดเดี่ยว กล้าทำ กล้าแสดงออก เป็นผู้นำในหน้าที่การงาน อยู่ในจำพวกแนวหน้า และบางครั้งถูกคนอื่นมาขอความช่วยเหลือทั้งทรัพย์สินเงินทอง และคำปรึกษาอยู่ตลอดเวลา จนทำให้ไม่เป็นตัวของตัวเองเท่าที่ควร แต่หากไม่พอใจใครแล้ว เขาจะไม่สนใจเลยเด็ดขาด เป็นจำพวกหยิ่งในศักดิ์ศรีฆ่าได้หยามไม่ได้ไม่ยอมก้มหัวเพื่อลดศักดิ์ศรีให้ใคร หากจำเป็นจริงๆ ยอมให้ได้เพียงกายเท่านั้น จะมีนิสัยละเอียดอ่อนในเรื่องความรัก ยอมหมดเปลืองเท่าไหร่ก็ยอมเพื่อความรักในอนาคตหากเป็นนักธุรกิจ จะประสบความสำเร็จ และสามารถทำงานได้ดีทุกแขนง

หมายเลข 2
แสดงถึงความสำเร็จ ความอบอุ่น จากมิตร-บริวาร แต่บางครั้งไม่ค่อยมีความเด็ดขาดไปบ้าง เป็นคนที่ไม่ชอบอยู่คนเดียว หากจะลงทุนทำธุรกิจถ้าได้ร่วมทำกับคนอื่นจะดีกว่าทำคนเดียว จะมีเสน่ห์กับเพศตรงข้าม เป็นที่รักใคร่ของเหล่าเพื่อนฝูง แต่บางครั้งจะโดนอิจฉาอยู่บ่อยๆ เพราะเสน่ห์ดีเกินไป ตามเลขศาสตร์บ่งบอกว่าหากจะให้ ทำงานสำเร็จ โด่งดัง มีชื่อเสียง จะต้องทำงานร่วมกับคู่ครองตนเอง วัยกลางคนจะได้มีความสุขกับครอบครัวฐานะดีมีความสบายตามลำดับ

หมายเลข 3
แสดงถึงความทุกข์ใจ จะมีปัญหาเรื่องต่างๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตอยู่เรื่อยๆ หากจิตใจไม่เข้มแข็งจะทำให้ ทุกข์ใจไม่สบายกายอยู่เรื่อยไป และจะต้องเพิ่มการเอาใจใส่คู่ครอง และครอบครัวให้มากกว่าเดิม ระวังจะมีปัญหากับบุคคลที่ 3 เข้ามาสร้างความแตกแยกในครอบครัว ( หมายเลข 3 นี้เป็นเลขแห่ง เงารัก เงาร้าง ) ถ้าจะลงทุนทำธุรกิจ ไม่ควรที่จะร่วมหุ้นหรือไว้ใจบริวารให้มากนัก อย่าเป็นนักบุญให้ผู้อื่นจนเกิดเป็นความทุกข์ให้กับตนเอง และหากช่วยเหลือใครแล้ว จะหวังผลคืนได้ยาก เพราะหมายเลข 3 เป็นเลขของผู้ให้ๆ อย่างเดียว แต่เมื่อผ่านปัญหาทั้งปวงไปแล้วอีกไม่นาน จะมีความสุขความสบายกับครอบครัว

หมายเลข 4
แสดงถึงเลขแห่งจักรพรรดิ จะมีคนคอยเป็นห่วง จะเป็นที่รักใคร่ของผู้สูงอายุ แต่จะมีความเหน็ดเหนื่อยมากอยู่เหมือนกัน เพราะคำว่า "แม่ทัพ" ก็รู้ความหมายอยู่แล้ว ไม่มีแม่ทัพคนใดไม่มีผลงานแล้วจะได้เป็นแม่ทัพหรอกน่ะ แต่หมายเลข 4 เป็นเลขแห่งความสำเร็จ ความยิ่งใหญ่ ความก้าวหน้า ความท้าทาย หากจะให้มีความเจริญ ก้าวหน้าเร็วๆ ก็ต้องกล้าทำ กล้าแสดงออก กล้าตัดสินใจ แต่ระวังจะมีเพศตรงข้ามหลงรัก และเข้ามาขอสวามิภักดิ์ด้วย และไม่ต้องเป็นห่วงจะทำอะไรก็จะมีคนคอย สรรเสริญเยินยอ แต่ก่อนที่จะมีการเยินยอก็จะมีการติฉินนินทาก่อน หากอดทนไม่สนใจ ไม่แคร์ความรู้สึกของคนอื่นได้ละก็ชีวิตนี้รวยใจสบายกายอย่างแน่นอน

หมายเลข 5
แสดงถึงเลขแห่งเวทมนต์ และเสน่ห์หากับเพศทั่วไป มีความหยิ่งทะนงในตัวเอง ยอมก้มหัวให้ผู้อื่นได้แค่กายแต่ใจนั้นไม่ยอมใคร เป็นที่ปรึกษาผู้อื่นได้ดี แต่ตนเองยาม เดือดร้อนหาใครช่วยปรึกษาด้วยนั้นช่างยากมาก เพราะหมายเลข 5 จะมีความสบายกายแต่ทุกข์ใจอยู่เรื่อยเพราะคิดมากจนเกินเหตุ และจะเป็นที่รักใคร่ของญาติมิตร หากดำเนินธุรกิจเกี่ยวกับเอกสารจะประสบความสำเร็จดี มีชื่อเสียง แต่ไม่ว่างานด้านไหนๆ หมายเลข 5 ทำได้หมด แต่จะต้องมีเวลาให้กับเรื่องส่วนตัวบ้าง เช่น เรื่อง ความรักอย่าปล่อยให้นานเกินไป จะได้พึ่งพาอาศัยบุตร-บริวารในภายภาคหน้า จะมีความพอดีกับชีวิต เกิดความสุขตลอดกาล

หมายเลข 6
แสดงถึงคนที่มีดีอยู่ในตัวแต่ไม่ค่อยยอมนำออกมาใช้ให้เป็นประโยชน์ อย่าปล่อยเวลากับความคิดให้มากนัก หมายเลข 6 เสน่ห์อยู่ที่ "เงา" ของตนเอง จะมีคนรักใคร่ เอ็นดูทั้งเด็ก และผู้ใหญ่ แต่ต้องแต่งตัวให้เกิดจุดเด่นแก่ตนเอง และมีจิตสัมผัสเหนือธรรมชาติหากได้นั่งสมาธิบำเพ็ญศีลจะมีบารมีสูง ผู้คนจะรักใคร่เอ็นดู จะทำอะไรก็ล้วน แต่ประสบความสำเร็จดีทั้งสิ้น หมายเลข 6 ต้องลดโทนเสียงลงอีกเพราะโทนเสียงนั้นบ่งบอกถึงอำนาจ ความยิ่งใหญ่เกินตัว ไม่เพราะแก่ผู้ได้ยิน ผู้ใหญ่รักใคร่เอ็นดูสนับสนุน ในด้านการงาน เมื่อเกิดปัญหาใดๆ ตนเองมักจะเอาตัวรอดได้เสมอ จะมีความสุขในบั้นปลาย

หมายเลข 7
อย่างปล่อยเวลาให้เสียไปกับคนอื่นให้มากนัก และอย่ายึดติดอยู่กับที่ เพราะหมายเลข 7 เป็นหมายเลขที่ต้องเดินทางเพื่อทำการค้า เป็นไกด์ หรือทำงานที่ต้องมีการเจรจา อยู่ตลอดเวลา จะทำให้ประสบความสำเร็จ ระวังจะมีปัญหาเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เกิดขึ้นในครอบครัว หรือเรื่องรัก 3 เศร้าเกิดขึ้นในชีวิตคู่ และปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตคุณ ก็ไม่ต้องวิตกให้มากนัก เพราะทุกอย่างจะคลี่คลายไปได้ด้วยดี การเงินถึงจะไม่คล่องบ้างบางครั้ง แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะหมายเลข 7 เป็นเลขที่ส่งลาภผลอยู่เนื่องๆ หากผู้ใดที่ได้หมายเลข 7 ละก็ยอกเหนื่อยหน่อยน่ะในระยะต้นๆ และอีกไม่นานจะมีความสุข โชคลาภเพิ่มพูน และจะได้รับความสุขกับ มิตร-บริวาร

หมายเลข 8
แสดงถึงคนมีบุญบารมี และวาสนาดี มีชื่อเสียงให้คนทั้งหลายได้ประจักษ์ แต่ต้องหมั่นเรียนรู้เร่งศึกษา อย่าอยู่นิ่ง กล้าเปิดเผย กล้าทำ กล้าแสดงออก กล้าตัดสินใจ รีบไขว่คว้าแล้วหน้าที่การงานที่ทำจะได้ผลดีเป็นที่พอใจ และผู้ใหญ่จะให้ความช่วยเหลือ อย่าหลงใหลมัวเมาในกิเลสตัณหาให้มากนัก อย่าสนุกจนลืมครอบครัว แล้วบั้นปลาย ชีวิตจะมีฐานะดี เป็นที่พอใจของวงศ์ตระกูล มีชื่อเสียงเป็นที่นับถือของคนทั่วไป

หมายเลข 9
แสดงถึงอำนาจ ความยิ่งใหญ่ หากเป็นผู้นำจะเจริญก้าวหน้า ทำงานด้วยสมอง เป็นนักพูด หรือนักบรรยายจะมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่หน้าที่ที่เหมาะคือผู้เผยแพร่ศาสนา จะมีผู้คนยกย่องสรรเสริญ และยังมีจิตสัมผัสเหนือคนทั่วไป บางครั้งสามารถรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า ใครได้หมายเลข 9 จะเป็นผู้อยู่เหนือลิขิตสวรรค์ จะทำอะไรก็สามารถ ประสบความสำเร็จได้ด้วยตนเอง แต่มีข้อเสียเพราะหมายเลข 9 เป็นเลขแห่งคุณความดี หากทำในสิ่งไม่ดี ผิดกฎหมาย ผิดศีลธรรม หรือทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน จะได้รับ ผลกรรม ซึ่งจะหนักกว่าผู้อื่นหลายเท่า และจะต้องระวังเรื่องชู้สาวให้มาก อย่าใจอ่อน จะนำไปสู่ความเดือดร้อน เพราะจะมีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้าม และผู้พบเห็น

หมายเหตุ : หลักในการพยากรณ์ เมื่อมีการคำนวณเลขชีวิต และ เลขคู่ชีวิต เรียบร้อยแล้วก็สามารถพยากรณ์ได้เลย ถ้าหากได้ตำแหน่งดีทั้ง 2 ด้าน ก็พยากรณ์ไปในด้านดี แต่ถ้าได้ตำแหน่งดีและไม่ดี ก็พยากรณ์ไปในด้านกลางๆ และถ้าหากได้ไม่ดีทั้ง 2 ด้าน ก็พยากรณ์ไปในด้านไม่ดีได้เลย ( ขอให้ทุกท่านโชคดี )