เพราะเรา "เลือก" เอง

ถามใจตัวเอง ไม่ต้องไปถามใคร
ว่าจริงๆ แล้ว "ใช่" หรือ "ไม่ใช่"

ที่ผมจะพูดต่อไปนี้





ระหว่าง "มีประโยชน์มั๊ย" กับ "อร่อยมั๊ย"
เรามักใช้ "อร่อยมั๊ย" ในการถาม เืพื่ออยากทราบเกี่ยวกับสิ่งที่ดื่มกินเข้าไป

ระหว่าง "ใช้ได้นานแค่ไหน" กับ "ราคาแพงมั๊ย"
เรามัก สนใจกับคำว่า "ราคาแพงมั๊ย" ในการถามถึงของใช้ดีๆ สักชิ้นหนึ่ง

ระหว่าง "MADE IN THAILAND" กับ "MADE IN USA"
เรามักตาลุกวาวกับ "MADE IN USA" มากกว่า ในการบอกเล่าถึงสินค้าตัวเดียวกัน

ระหว่าง "เขาินิสัยดีมั๊ย" กับ "เขาหล่อมั๊ย"
สาวๆ มักสนใจถามว่า "เขาหล่อมั๊ย" เมื่อเพื่อนหล่อนพูดถึงชายหนุ่มสักคน

.....................

สารพัดข้อเปรียบเทียบคำถาม ที่จะสามารถยกมาแสดงให้เห็นว่า
เราส่วนใหญ่ มองเห็น "คุณค่าเทียม" มากกว่า "คุณค่าแท้" ของสิ่งที่มี

เพราะเมื่อเปรียบเทียบ "ความถูกต้อง" กับ "ความถูกใจ"
เรามักเลือก "ความถูกใจ" ไว้ก่อน แม้ว่าหลายๆ ครั้งมันจะ "ไม่ค่อยถูกต้อง" เท่าไหร่นักก็ตาม

เหมือนกับการเลือกผู้แทน "เราไม่ได้เลือกคนดี" แต่เรา "เลือกคนที่เราชอบ"
ไม่ได้เลือก "พรรคที่ดี" แต่เราเลือก "พรรคที่ชอบ"
ซึ่ง..คนที่ชอบ พรรคที่ชอบ อาจจะไม่ใช่ คนดี พรรคที่ดี ก็ได้

เหมือนกับการตัดสินใจ ที่เรามักใช้ "ความลำเอียง" บางประการมา "บงการ" อยู่เสมอๆ

ลำเอียงเพราะรัก..ลำเอียงเพราะโกรธ
ลำเอียงเพราะหลง..ลำเอียงเพราะกลัว..ลำเอียงเพราะโลภ
และอีกหลายๆ เหตุผล ที่ทำให้การตัดสินใจของเรา "จากควร" กลายเป็น "ไม่ควร"

ไม่ควรแปลกใจ ที่สังคมไทยเราเปลี่ยนแปลงอะไรไปหลายๆ อย่าง อย่างไม่น่าเชื่อ

เรามีสื่อทีวี อินเตอร์เน็ต วิทยุ โทรศัพท์ ฯลฯ ง่ายต่อการติดต่อสื่อสารส่งข่าว
ความคิดเราจึง คล้ายๆ กัน สังคมจึงคล้ายๆ กัน
และค่อนข้างจะไร้สาระเหมือนๆ กัน

เพราะเรามักติดใจกันแค่เปลือก ไม่ได้สนใจแก่น

เราจึงได้ ในสิ่งที่เราเลือก เพราะเราเลือกตัวของเราเอง
เราจึงควรที่จะยอมรับ ในสิ่งที่คนส่วนใหญ่อยากให้เป็นไป

..............................

อ่านไม่จบก็ไม่ได้ว่าอะไร
อย่างน้อยที่สุด ผมก็ไม่รู้ว่าคุณอ่านจบ หรือไม่จบ

แต่ก็ขอบคุณที่แวะเข้ามาครับ
.......
สนิมกฤช
http://www.oknation.net/blog/sanimkrit/2011/08/03/entry-1