มืิอสะอาด ชาติไม่ล่ม

ธรรมชาติให้ได้แค่พรสวรรค์ แต่พรแสวงเป็นหน้าที่ของมนุษย์ที่จะต้องสร้างขึ้นเอง

ธรรมชาติให้ได้แค่มโนวิญญาณ แต่มโนธรรมเป็นเรื่องที่มนุษย์จะต้องสร้างขึ้นเอง

ธรรมชาติให้ได้แค่สองมือ แต่การใช้สองมือสร้างประโยชน์สุขให้กับประเทศชาติ ก็เป็นเรื่องที่มนุษย์จะต้องสร้างขึ้นเอง เช่นกัน



ถ้ามือสะอาด ชาติจะไม่ล่ม



คนที่มือสะอาด คือคนที่ซื่อสัตย์สุจริต และรู้จักพอ

เพราะธรรมชาติของมนุษย์นั้นไม่รู้จักพอ

ไม่ชอบปรับขนาดของใจให้เท่ากับจำนวนเงิน แต่ชอบปรับจำนวนเงินให้เท่ากับขนาดของใจ

ความทุกข์ของมนุษย์จึงไม่ใช่การไม่ได้

ความยากของมนุษย์จึงไม่ใช่การไม่มี

แต่ความทุกข์ยากของมนุษย์ อยู่ที่การไม่พอต่างหาก

ประเทศชาติก็เปรียบเสมือนบ้าน

ข้าราชการก็เปรียบเสมือนหลังคา

ชาวประชาก็เปรียบเสมือนพื้นบ้าน

ถ้าหลังคาบ้านรั่ว พื้นบ้านย่อมตากแดดตากฝนจนตัวบ้านผุพังทลาย

ประชาชนไม่ได้เกิดมาเพื่อรองรับพายุฝนแห่งการทุจริตของใครบางคน

ไม่ได้เกิดมาเพื่อรองรับเปลวแดดการโกงกินของคนบางกลุ่ม

และไม่ได้เกิดมาเพื่อโต้ลมพายุแห่งความเห็นแก่ตัวของคนบางพรรค

การทุจริตคอรัปชั่นจึงเป็นมารดาแห่งความชั่วทั้งปวง

โดยมีความยากแค้นของประชาชน ความยากจนของประเทศชาติเป็นบุตรหลาน

โลภะทุจริตเป็นรากแก้ว ยืนต้นเติบโตเป็นการโกงกิน

มีกิ่งใบที่แหลมคมประดุจหอกและดาบคอยทิ่มแทง

ออกดอกเป็นกลิ่นคาวเลือด ให้ผลที่มีรสฝาดเฝื่อน และแสบเผ็ดแก่คนทั้งแผ่นดิน

ประเทศชาติจะอยู่รอดได้ ต้องอาศัยคนที่มีใจสัตย์ซื่อ มือสะอาด ปกป้องชาติไม่ให้ล่ม



เท้าที่ไม่มีบาดแผลย่อมกล้าลุยโคลน

คนที่ไม่มีความทุจริตในหัวใจ ย่อมกล้าต่อกรกับอิทธิพลความชั่วร้าย



มือที่สะอาดกล้ากำยาพิษฉันใด ใจที่สะอาดย่อมไม่หวั่นไหวต่ออามิสเครื่องล่อฉันนั้น



จะรอเทพที่ไหนให้ช่วยผล รอกุศลที่ไหนให้ช่วยสร้าง

มีแต่มือมีแต่ใจไม่จืดจาง ที่ต้องล้างที่ต้องรื้อลงมือทำ



มือต้องสะอาดชาติจึงไม่ล่ม

ด้วยการปฏิบัติตามโอวาสสามประการดังนี้



หนึ่ง มือนี้ต้องปล่อยวางความชั่ว

เพราะการทำความชั่วครั้งแรก ย่อมเปิดประตูให้ทำความชั่วครั้งที่สองครั้งที่สามตามมา เพียงเพื่อปกปิดความผิดนั้น ต้องทำความผิดอีกหลายครั้ง การ



ทุจริตโกงกินครั้งแรก ย่อมจูงมือความชั่วนานับประการตามมา



สอง มือนี้ต้องทำดี

ธรรมชาติให้สองมือไว้ไม่ใช่เพื่อกอบโกยผลประโยชน์ แต่ให้ไว้เพื่อสร้างประโยชน์สุขแก่ประเทศชาติ ดั่งพระบรมราโชวาสของพระบามสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ตอนหนึ่งว่า "คนเรานั้นต้องหมั่นทำความดีบ่อยๆ เพื่อให้จิตคุ้นชินกับความดี เพราะถ้าไม่ทำดีก็เท่ากับเปิดโอกาสให้ความชั่วเข้ามาแทรกแซงได้ง่าย"



สาม ใจดวงนี้ต้องเป็นแหล่งเพาะเลี้ยงต้นกล้าแห่งคุณธรรม ไม่ใช่เรือนเพาะชำต้นกล้าแห่งกิเลสตัณหา

สองมือนี้ต้องนำต้นกล้าแห่งคุณธรรมในจิตใจ มาเพาะปลูกลงบนผืนแผ่นดินไทย

ให้กิ่งใบแห่งคุณธรรมนั้นแผ่สาขา ก่อให้เกิดร่มเงาแห่งความผาสุขตลอดไป

ไม่มีมือที่พิการใด จะพิการไปกว่ามือที่ไม่ยอมสร้างประโยชน์ให้แก่แผ่นดิน

ไม่มีมือของอาชญากรใดจะน่ากลัว ไปกว่ามือที่สกปรกของคนที่โกงกินชาติบ้านเมือง

และไม่มีพระหัตถ์ของพระพรหมองค์ใด จะสร้างสรรค์ประเทศชาติให้งดงามได้เท่ากับมือสะอาด ชาติไม่ล่ม

เกิดมาแล้วต้องใช้ชีวิตให้สมค่าคำว่าคน โดยการใช้สองมือที่สะอาด สร้างชาติให้เจริญ

เมื่อตอนเราเกิด เราร้องไห้ในขณะที่คนอื่นยิ้มระรื่น

ตอนเราตาย เราต้องยิ้มระรื่นในขณะที่คนอื่นร้องไห้

ทำอย่างนี้ได้จึงจะเป็นผู้ที่มีมือสะอาดชาติไม่ล่ม อย่างแท้จริง



(แกะจากคำพูดการประกวดสุนกรพจน์นักเรียนระดับประเทศ นางสาวกษริน วงศ์กิตติชวลิต)